21-07-2013, Saat: 9:08
VAZGEÇİLEMEYEN AŞK
Sanki sağanak yağmurda kalmışım gibi…
Her zerremle sana sırılsıklam.
mav!
4.BÖLÜM
İŞTE ŞARKINIZ
Gidişini izledim.
Öylece, sessiz adımlarının kayboluşunu izledim.
Bomboş kaldım bir anda. Bitti mi yani? Arkamdan gelenleri durdurdum. Tek başıma olmak iyi gelecekti. Kimseyi misafir edemeyeceğim bir acım vardı.
Başımı gökyüzüne kaldırdım…
Yağmur, İnceden çiselerken giderek hızlanıyordu…
Bir rüya gibiydi ama gerçeğe yakın tam dokunacakken sana toz bulutu gibi dağıldın...
Oysa tam karşımdaydın...
Konuşuyordun, susuyordun, seviyordun, gülüyordun, ağlıyordun...
ama birden kayboldun yüreğime bıraktığın mutsuzlukla kaldım...
Sessizdim önce yetmedi.
Kelimeler gerekti SENİ içimden atmalıydım. Konuşmak az gelecekti bağırmalıydım...
Olmuyordu içimden taşıyordun hem de söyleyecek tek kelime bulamıyordum...
Yani Sevgili yüreğim bana yetmiyordu...
Ağladım…
Hissizleşinceye kadar… Kendi sesimi duyamayana kadar…
Kaç saat dolaştığımı bilmeden, nereye gittiğimden habersiz dolaşıp durdum öyle…
Onunla konuşmalıydım. Bana bunu yapamazdı, izin veremezdim…
Sabaha karşı 4.30 du, kapıya bütün gücümle vuruyordum. Midem bulanıyordu kendimi iyi hissetmiyordum.
Kapıyı açınca öylece kaldı.
“Tuğçe!!!”
Derin bir nefes adım “Kurduğun son cümleyi hala anımsıyor musun?” diye sordum. “Delirdin mi? Sırılsıklam olmuşsun. Bu saate kadar eve gitmedin mi!!” bileğime uzandı kendimi geri çektim.
“Sana bir soru sordum” dedim tutmasını beceremediğim gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim ve gözlerimi gözlerine sabitledim.
“Madem konuşmayacaksın o zaman söz hakkı benim. ‘İşte şimdi bitti özgürsün’ dedin. Sen beni tanımadın mı onca zaman. Mav!yim ben, Özgürlüğüm gökyüzümdür. Ben sana boşuna mı bulut yüzlü çocuk diyorum.
Eğer Özgürsem sorun yok…
Gökyüzüm hala BENİMSİN…”
Dengemi kaybettim yere yığılmadan yakaladı beni sarılır gibi duruyorduk.Kollarımı boynuna sıkıca sardım kulağına fısıldadım.
“Çok kızgınım sana. Sevgimi nasıl hafife alırsın?” gözlerim karardı artık bayılmak üzereydim.
Ona baktığımda son gördüğüm yanağından akan birkaç damla gözyaşıydı ve kollarım ağır ağır çözüldü…
Hyun Joong’un düşünceleri…
Kollarıma yığılı kalmıştı.
“Delisin sen! Aptal”
Deyip kucakladım hemen salonda ki koltuğun üzerine yavaşça bıraktım.
“Senin yüzünden” dedi boğuk bir sesle inilti gibiydi. Hemen giyebileceği bir şeyler getirdim odamdan. Elbisenin fermuarına uzandım fakat elimi sıkıca kavradı “Aklından bile geçirme” dedi…
“Tamam, sen giyin o zaman” dedim ve odadan kısa süreliğine çıktım.
Mutfaktan ateş düşürücü, havlu ve bir leğen aldım yeniden yanına gittiğimde kanepeye uzanmıştı…
Ağır ağır sildim yüzünü, kollarını ama yetmiyordu bir türlü ateşini düşüremiyorum.
Verdiğim ilaçlarda faydasızdı.
Ateşi giderek yükseliyordu…“Duyuyor musun beni ateşini düşürmemiz gerek şimdi duşa gireceksin o yüzden kıyafetini çıkaracağım.”
Derin bir nefes aldım. Başını sallayarak hayır der gibi mırıldandı. “Şu an sana fikrini sormuyorum.”
Bu kez kıpırdanıp durdu…
“Tama öyleyse kıyafetinle girersin” dedim ve kucakladığım gibi banyoya götürdüm duşu hazırladım.
“Üşüyorum zaten girmeyeceğim” dedi gitmek için kapıya yöneldi fakat bedeni halsizdi. Belinden yakalayıp onunla birlikte bende girdim duşun altına.
FİNAL ŞARKINIZ
“Çok soğuk”
“Birazdan her şey geçecek”
“Bunu sevmedim”
“Üzgünüm”
Ellerim saçlarında gözlerine bakmaya zorluyordum kendimi…
Kızarmış gözleri ve şiş suratı bu gün kendimden nefret etmeme neden olacaktı.
Alnım alnında yavaşça gözlerimi yumdum hissetmek istediğim tek şey nefes alışlarıydı ağır ağır
Verdim soluğumu… Ondan başka hiçbir şeye ihtiyaç duymuyorum…
Duştan sonra çekmecemden bir eşofman takımını Tuğçe’ye verdim. Aşağıya indim yeniden bir şeyler hazırlamalıydım. Sıcak bir çorba içmeliydi…
Ondan öğrendiğim bir tarif vardı.
Mutfakta çorbayla uğraşırken ben yanıma geldi… “Yataktan kalkmamalıydın!!” dedim uyaran bir ses tonunda “Hem ateşin yeni düştü” dedim ve Tuğçe’ye doğru birkaç hızlı adım atıp dudaklarımı alnına bastırdım.
“Ne, ne yapıyorsun?” dedi titreyen bir sesle… “Ateşine bakıyorum düştü mü diye” dedim ve ardından devam ettim “Beni çok korkuttun bunu nasıl yaparsın!.”
Yüzüme dikkatli bir şekilde bakıyıyordu ifademi inceledi bir şeyler söylemek ister gibi dudaklarını araladı sonra vazgeçti bakışlarını gözlerime sabitledi…
Sıcacık gülümsedi…
“Bunu yapma” dedim…
“Neyi?” dedi sırıtarak…
“Bana öyle derin bakma” dedim başını önüne eğdi ve tereddütle de olsa konuştu
“Hayatımda ilk kez birine bu duyguları hissediyorum… Bu kadar birine ait hissediyorum… Dinle belki de bunu daha önceden söylemeliydim sen sorduğunda. Madem her şeyi aşabilecek cesaretimiz var, mademki sensizlik derin bir uyku… Soğuk, sessiz… Beklemenin bir anlamı yok. Evlenelim söz veriyorum elimden gelen her şeyi yapacağım.”
Kızarmış ekmekler elimde kaldı... Öyle şaşkındım ki Konuşmayı unutmuş gibiydim…
“Ciddi misin?” diyebildim sadece ağır adımlarla olduğu yerden yanıma yürüdü kollarını boynuma sardı… “Evlenelim. Ciddiyim. Seni. Deli. Gibi. seviyorum.” Her kelimesini vurgulayarak söylemişti…
Ellerimi saçlarına götürdüm “Vanilya kokusu gitmiş” dedim sırıtarak.
“Cevabın??” dedi boynumda ki kollarını daha sıkı sardı...
“Seninle geçinmek zor olacak GELİNİM…”
4. BÖLÜM SONU…
yorum yapan destek veren herkese Teşekkür ederim. Sizler destek olmasaydınız yazmak için sebebim olmayacaktı.
Sanki sağanak yağmurda kalmışım gibi…
Her zerremle sana sırılsıklam.
mav!
4.BÖLÜM
İŞTE ŞARKINIZ
Gidişini izledim.
Öylece, sessiz adımlarının kayboluşunu izledim.
Bomboş kaldım bir anda. Bitti mi yani? Arkamdan gelenleri durdurdum. Tek başıma olmak iyi gelecekti. Kimseyi misafir edemeyeceğim bir acım vardı.
Başımı gökyüzüne kaldırdım…
Yağmur, İnceden çiselerken giderek hızlanıyordu…
Bir rüya gibiydi ama gerçeğe yakın tam dokunacakken sana toz bulutu gibi dağıldın...
Oysa tam karşımdaydın...
Konuşuyordun, susuyordun, seviyordun, gülüyordun, ağlıyordun...
ama birden kayboldun yüreğime bıraktığın mutsuzlukla kaldım...
Sessizdim önce yetmedi.
Kelimeler gerekti SENİ içimden atmalıydım. Konuşmak az gelecekti bağırmalıydım...
Olmuyordu içimden taşıyordun hem de söyleyecek tek kelime bulamıyordum...
Yani Sevgili yüreğim bana yetmiyordu...
Ağladım…
Hissizleşinceye kadar… Kendi sesimi duyamayana kadar…
Kaç saat dolaştığımı bilmeden, nereye gittiğimden habersiz dolaşıp durdum öyle…
Onunla konuşmalıydım. Bana bunu yapamazdı, izin veremezdim…
Sabaha karşı 4.30 du, kapıya bütün gücümle vuruyordum. Midem bulanıyordu kendimi iyi hissetmiyordum.
Kapıyı açınca öylece kaldı.
“Tuğçe!!!”
Derin bir nefes adım “Kurduğun son cümleyi hala anımsıyor musun?” diye sordum. “Delirdin mi? Sırılsıklam olmuşsun. Bu saate kadar eve gitmedin mi!!” bileğime uzandı kendimi geri çektim.
“Sana bir soru sordum” dedim tutmasını beceremediğim gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim ve gözlerimi gözlerine sabitledim.
“Madem konuşmayacaksın o zaman söz hakkı benim. ‘İşte şimdi bitti özgürsün’ dedin. Sen beni tanımadın mı onca zaman. Mav!yim ben, Özgürlüğüm gökyüzümdür. Ben sana boşuna mı bulut yüzlü çocuk diyorum.
Eğer Özgürsem sorun yok…
Gökyüzüm hala BENİMSİN…”
Dengemi kaybettim yere yığılmadan yakaladı beni sarılır gibi duruyorduk.Kollarımı boynuna sıkıca sardım kulağına fısıldadım.
“Çok kızgınım sana. Sevgimi nasıl hafife alırsın?” gözlerim karardı artık bayılmak üzereydim.
Ona baktığımda son gördüğüm yanağından akan birkaç damla gözyaşıydı ve kollarım ağır ağır çözüldü…
Hyun Joong’un düşünceleri…
Kollarıma yığılı kalmıştı.
“Delisin sen! Aptal”
Deyip kucakladım hemen salonda ki koltuğun üzerine yavaşça bıraktım.
“Senin yüzünden” dedi boğuk bir sesle inilti gibiydi. Hemen giyebileceği bir şeyler getirdim odamdan. Elbisenin fermuarına uzandım fakat elimi sıkıca kavradı “Aklından bile geçirme” dedi…
“Tamam, sen giyin o zaman” dedim ve odadan kısa süreliğine çıktım.
Mutfaktan ateş düşürücü, havlu ve bir leğen aldım yeniden yanına gittiğimde kanepeye uzanmıştı…
Ağır ağır sildim yüzünü, kollarını ama yetmiyordu bir türlü ateşini düşüremiyorum.
Verdiğim ilaçlarda faydasızdı.
Ateşi giderek yükseliyordu…“Duyuyor musun beni ateşini düşürmemiz gerek şimdi duşa gireceksin o yüzden kıyafetini çıkaracağım.”
Derin bir nefes aldım. Başını sallayarak hayır der gibi mırıldandı. “Şu an sana fikrini sormuyorum.”
Bu kez kıpırdanıp durdu…
“Tama öyleyse kıyafetinle girersin” dedim ve kucakladığım gibi banyoya götürdüm duşu hazırladım.
“Üşüyorum zaten girmeyeceğim” dedi gitmek için kapıya yöneldi fakat bedeni halsizdi. Belinden yakalayıp onunla birlikte bende girdim duşun altına.
FİNAL ŞARKINIZ
“Çok soğuk”
“Birazdan her şey geçecek”
“Bunu sevmedim”
“Üzgünüm”
Ellerim saçlarında gözlerine bakmaya zorluyordum kendimi…
Kızarmış gözleri ve şiş suratı bu gün kendimden nefret etmeme neden olacaktı.
Alnım alnında yavaşça gözlerimi yumdum hissetmek istediğim tek şey nefes alışlarıydı ağır ağır
Verdim soluğumu… Ondan başka hiçbir şeye ihtiyaç duymuyorum…
Duştan sonra çekmecemden bir eşofman takımını Tuğçe’ye verdim. Aşağıya indim yeniden bir şeyler hazırlamalıydım. Sıcak bir çorba içmeliydi…
Ondan öğrendiğim bir tarif vardı.
Mutfakta çorbayla uğraşırken ben yanıma geldi… “Yataktan kalkmamalıydın!!” dedim uyaran bir ses tonunda “Hem ateşin yeni düştü” dedim ve Tuğçe’ye doğru birkaç hızlı adım atıp dudaklarımı alnına bastırdım.
“Ne, ne yapıyorsun?” dedi titreyen bir sesle… “Ateşine bakıyorum düştü mü diye” dedim ve ardından devam ettim “Beni çok korkuttun bunu nasıl yaparsın!.”
Yüzüme dikkatli bir şekilde bakıyıyordu ifademi inceledi bir şeyler söylemek ister gibi dudaklarını araladı sonra vazgeçti bakışlarını gözlerime sabitledi…
Sıcacık gülümsedi…
“Bunu yapma” dedim…
“Neyi?” dedi sırıtarak…
“Bana öyle derin bakma” dedim başını önüne eğdi ve tereddütle de olsa konuştu
“Hayatımda ilk kez birine bu duyguları hissediyorum… Bu kadar birine ait hissediyorum… Dinle belki de bunu daha önceden söylemeliydim sen sorduğunda. Madem her şeyi aşabilecek cesaretimiz var, mademki sensizlik derin bir uyku… Soğuk, sessiz… Beklemenin bir anlamı yok. Evlenelim söz veriyorum elimden gelen her şeyi yapacağım.”
Kızarmış ekmekler elimde kaldı... Öyle şaşkındım ki Konuşmayı unutmuş gibiydim…
“Ciddi misin?” diyebildim sadece ağır adımlarla olduğu yerden yanıma yürüdü kollarını boynuma sardı… “Evlenelim. Ciddiyim. Seni. Deli. Gibi. seviyorum.” Her kelimesini vurgulayarak söylemişti…
Ellerimi saçlarına götürdüm “Vanilya kokusu gitmiş” dedim sırıtarak.
“Cevabın??” dedi boynumda ki kollarını daha sıkı sardı...
“Seninle geçinmek zor olacak GELİNİM…”
4. BÖLÜM SONU…
yorum yapan destek veren herkese Teşekkür ederim. Sizler destek olmasaydınız yazmak için sebebim olmayacaktı.
<iframe width="202" height="25" src="http://embed.wattpad.com/follow/Birmasalanlatsan?type=2" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<iframe width="157" height="25" src="http://embed.wattpad.com/follow/Birmasalanlatsan" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<iframe width="157" height="25" src="http://embed.wattpad.com/follow/Birmasalanlatsan" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
![[Resim: 95JXbN.png]](http://i.hizliresim.com/95JXbN.png)
Yazı çok küçük olduğu için okumakta zorlandım ama çok güzeldi tebrikler 
![[Resim: RkW45Z.gif]](http://i.hizliresim.com/RkW45Z.gif)
![[+]](/images/collapse_collapsed.png "[+]")
Spoiler![[Resim: JA0MWY.gif]](http://i.hizliresim.com/JA0MWY.gif)
