Korea-Fans Için Yazdigimiz Nesir Türleri (Deneme, Hikaye, Makale, Fikra vs.) 2

[caRameLy.x3]

Renancigim yorumun için tesekkürler. Mutlu ediyorsunuz beni..

Deryacim bende sorunu anlayamadim.. Neyse yeni bölümü ayzinca tekrar denersin.

Önemli degil Nergis,görünce ekleyeyim dedim...Bu arada adim Tugçe.

Benim fistigim bir hikaye yazmis ki sormayin,meraktan patlamak üzereyim.. Fistigimin tatli-cadi oldugunu bilmeyen yok sanirim.. (: Ama bizimle paylasmiyor! Bu yaziyi görünce kizacagini biliyorum,ama hikaye o kadar güzel gidiyor ki;ona özel yorum yazmaktansa burada yazip ona baski yapmak istiyorum! Fistigim benim,paylassan diyorum...Eminim ki bu mesajimi gören üyeler,meraklanacaklardir..

Ben de isterim o hikayeyi... Neden paylasmiyor ya? Çok iyi gidiyor diyorsun... Hadi etkinlik baslatalim,özel mesaj yagmuruna tutalim yayimlamasi için... Ya lütfen yayimla... Meraklandim.. Hem de acayip bir sekilde...

Ben meraklana üyeler arasindayim... Yayinlasin biz de okuyalim...

Ben de.

[ddeerryyaa]

SIYAH

17.BÖLÜM
Hyun Soo salonda oturmus düsünüyordu...Kang Yoon’un o aci dolu yüz ifadesini...Inanamiyordu bir türlü...Gerçek olabilecegini düsünemiyordu bile...O kadar dalmisti ki bunu düsünmeye Bay Hwang’in endise dolu sözlerini bile duymamisti...

Bay Hwang:Hala bir ses yok ortada...Ne yaparsam yapayim izlerine de ulasamiyorum...Hangi cesaretle benimle mücedele etmek istiyorlar bilmiyorum...Normalde umrumda olmazlardi ama eger ayni kisilerse bütün bu kaynaklari bulmalari için oldukça planli çalismis olmalari gerekir...Ama hala neden yaptiklarini bir türlü çözemiyorum...

Dedi Hyun Soo’ya dönerek...Kendisini duymayan oglunu görünce bagirarak...
Bay Hwang:Hyun Soo!
Babasinin bagrisiyla kendine gelen Hyun Soo...
Hyun Soo:Ne oldu?
Bay Hwang(Öfkeyle):Ne düsünüyorsun öyle? Sana burada çok ciddi bir durumdan bahsediyorum...

Hyun Soo(Geçistirmek amaçli babasina dönerek):Sakin ol baba...Sadece sabret...Elbet yine karsimiza çikarlar...

O sirada Bay Hwang’in bagrislarini duyup içeri gelen Bayan Sung...
Bayan Sung:Neler oluyor yine?
Bay Hwang:Önemli birsey degil...
Bayan Sung(Esi ve ogluna kizarak):Ama biraz sessiz olun...Zaten Na Young yüzünden çok üzülüyorum...
Bay Hwang(Endiseyle):Ne olmus Na Young’a?
Hyun Soo:Hasta mi yoksa?
Bayan Sung(Biktigini belli eden bir yüz ifadesiyle):Ben de bilmiyorum ki...Eve geldiginden beri odasindan disari çikmadi...
Hyun Soo:Ben konusurum onunla...

-Pasta Dükkani-

In Hye:Bu en sevdigimden...Sen de dene...
Kang Yoon(Pastanin tadina baktiktan sonra):Çok güzelmis...
In Hye(Havalanarak):Eee...Kim yapti?
Kang Yoon(Gülerek):Affedersin...
Sonra etrafina bakinan Kang Yoon...
Kang Yoon:Bay Cha gelmedi mi bugün?
In Hye:Birazdan gelir...En son yoldaydi aradigimda...
Kang Yoon:Burada vakit geçirmekten hoslaniyor olmali...
In Hye:Evet seviyor...Huzur buldugunu söylüyor...Bana yardim etmeyi de seviyor...(Sonra aklina gelen sey üzerine basta sormasi gereken seyi sorarak):Niye sordun?
Kang Yoon(Telasla):Hiçç...Her geldigimde genelde burada olurdu da o yüzden...

O sirada içeri giren Dong Joo...
Dong Joo:Ben geldim!
Kang Yoon’unda orada oldugunu görünce içten içe sevindi...Ardindan ona tebessüm eden Kang Yoon’a karsilik içten bir gülümsemeyle karsilik veren Dong Joo...
Dong Joo:Temsilci Lee’de buradaymis...
In Hye:Öyle...(Dedi Dong Joo’nun üzülecegini düsünüp,endiseyle.Sonra...) Otursana...
Dong Joo Kang Yoon’un karsisindaki sandalyeye oturdugunda,ikiside farkinda olmadan gözlerini kaçiriyordu birbirlerinden...In Hye ise olanlardan habersiz Dong Joo için üzülüyordu...Kang Yoon’un ondan nefret ettigini düsünerek...Daha sonra ayaga kalkan In Hye Dong Joo’ya dönerek...
In Hye:Sana da pasta getireyim...
Dong Joo:Olur...
In Hye gittikten sonra ikisi de bir süre konusmadi...Dong Joo Kang Yoon’u artik tanidigindan yine onu düsünüyordu...Kendisinden rahatsiz olmasin diye...Kang Yoon’da ayni seyi onun için düsünüyordu ama yinede bu sessizligi bozan ilk o oldu...
Kang Yoon(Bir ilki gerçeklestirerek):Dong Joo...
Kendisine samimi oldugu insanlarin ettigi sekilde hitap ettigini gören Dong Joo mutluluktan sasirirken Kang Yoon devam ederek...
Kang Yoon:Izin verirsen sana artik adinla hitap etmek istiyorum...Sanma ki daha önce yasananlardan dolayi böyle davranmakta halki buluyorum kendimi...Sadece...
Dong Joo:Sadece?
Kang Yoon(Çekinerek):Sadece içimden sana böyle hitap etmek geliyor...Tipki sevdigim bir arkadasima hitap ettigim gibi...Sorun olur mu senin için?
Dong Joo(Gülümseyip, basini iki yana sallayarak):Hayir...Aksine daha mutlu olurum...
Kang Yoon:Peki sen iyi misin?
Dong Joo:Evet...Özellikle su son bir dakikada bugün hiç olmadigim kadar iyi oldum...
Kang Yoon:Ben soguk biriyim...Iyi bir arkadas oldugum söylenemez...Ama yine de... Belki duygusuz biriyim...Kiriciyim...Ama ne olursa olsun kabul edersen seninle arkadas olmak istiyorum...
Dong Joo:Buna çok sevinirim...
Kang Yoon(Gülerek):Bu arada özür dilerim...(Bir süre sonra,gülerek)Sanirim böylece borcumu ödemis oldum...
O an önce sasiran Dong Joo daha sonra birseyler hatirlayarak...

“Dong Joo:Affedersiniz bayan ama kaza olsa da yine de bir özür dilemeniz gerekmez mi?
Kang Yoon:Hayir!
Dong Joo(Sinirle):Hiç mi üzülmediniz?
Kang Yoon:Hayir...
Dong Joo:Hiç rahatsiz olmadiniz yani?
Kang Yoon(Mimiksiz bir yüz ifadesiyle):Hayir...
O an karsisindaki kadinin rahat halini görünce dikkatini çeken bir seyi bagirarak dile getiren Dong Joo...
Dong Joo:Bildiginiz tek kelime “Hayir” mi?
O an Kang Yoon alayci bir ifadeyle...
Kang Yoon:Hayir... “

Ilk karsilastiklari ani animsayan ikiside daha sonra gülmeye basladi...Içten bir sekilde...O sirada içeri giren In Hye ise saskindi ikisini böyle görünce...Ardindan yanlarina gelerek...
In Hye(Pastayi Dong Joo’nun önüne koyup):Içecek olarak ne istersin?
Kang Yoon’un önündeki meyve suyunu görünce...
Dong Joo(Yine bir ilki basarip,Kang Yoon’a ima ile bakarak):Kang Yoon’unkinden istiyorum ben de...
Duyduklarina inanamayan In Hye farkinda olmadan...
In Hye:Kang Yoon?
Dong Joo:Evet...Onun meyve suyundan ben de istiyorum...Yanlis bir sey mi söyledim?
In Hye(Saskin bir yüz ifadesiyle):Yok,söylemedin...(Dedi ve içeri gitti.)
In Hye’nin saskin haline gülen ikisinden Kang Yoon...
[b]Kang Yoon:[/b]Böylesi daha iyi...
Dedi kendisine ismi ile hitap ettigine mutlu oldugunu belirterek...

***
Evlerine gidiyordu ikiside...Yol ayrimina kadar da beraber yürüyorlardi...Arkalarindan bakakalan In Hye saskin bir yüz ifadesiyle onlari izlerken,ikisi de hiç konusmuyordu...Sanki hiç yolun bitmesini istemiyorlardi...Öyle ki atilan adimlar bile küçüktü...Daha sonra ikisi de birbirine bakti uzun bir süre...O an duraksadilar...Zaten küçük küçük atilan adimlar artik atilmaz oldu...Sanki karsilarinda ayna vardi...Birbirlerini görüyorlardi,her biri kasisindakinin parildayan gözlerinde...Daha sonra kendini daha fazla kaptirmak istemeyen Kang Yoon yürümeye devam etti...Arkasindan da Dong Joo ilerledi...Ona yetismek gibi bir çabaya girmedi...Önde Kang Yoon,arkada Dong Joo yine agir agir ilerliyordu...Dong Joo sevdigi kadinin kendisine artik daha yakin olmasinin sevinciyle yüzündeki o ask dolu tebessümle Kang Yoon’u izliyordu...Attigi her adimi pasta dükkanindan beri sayarak...
Dong Joo(Mirildanarak):43...44...45...
Kang Yoon ise kendisiyle mücadele içindeydi...Birakmak istiyordu,hizla ilerleyip, gitmek istiyordu...Ama onun arkada olmasini verdigi güven onu tutuyordu bunu yapmamasi için...Sanki adimlari hizlansa kötü birsey olacakti...Öyle hissediyordu masum kalbi...O an Lee Kang Yoon degildi...Hwang Ji Min geri gelmisti adeta...Tüm içtenligiyle...

Dong Joo ise yol ayrimina geldiklerini anlayinca...
Dong Joo(Adimlari saymaya devam ederek,mirildandi):98,99...(Sonra ayrilmak üzere kendisine dönen Kang Yoon’u görünce,yüksek sesle):100...
Dong Joo’yu duyup sasiran Kang Yoon...
Kang Yoon:Ne?
Dong Joo(Gülerek):Tam 100 adim...Senle beraber attigim 100 adim...(Dedi elini uzatarak) Görüsmek üzere...
Kang Yoon(Ima ile):Yarin da...Ayni sekilde...100 adim...Olur mu?(Dedi Dong Joo’nun elini sikarak)
Dong Joo(Askla Kang Yoon’a bakarak):Olur...
Daha sonra yanindan ayrilip diger yola giren Kang Yoon’u izlemeye devam eden Dong Joo içinden...
Dong Joo:10 yasinda aci içinde o ailenin yanina geldigimde...12 yasimda Seoul’den ayrildigimda...Elime ilk mikrofonu aldigimda...(Biraz durduktan sonra) Birkaç yil önce Seoul’e geri döndügümde...Bundan birkaç ay öncesine kadar... Hiç umudum yokken bir gün sen çiktin karsima...Aski düsünmeyen ben simdi onun en büyük destekçisi oldum...Bu yüzden...(Biraz durup,daha sonra tebessüm ederek):Umudum ol Kang Yoon...Birak...Umudun olayim Kang Yoon...

-Cha Dong Joo’nun Evi-

Dong Joo eve gittiginde Na Young’u aramis ama bir türlü aramalarina cevap vermeyen Na Young,onu oldukça üzmüstü...Durmadan kendine kiziyordu...Nerede yanlis yapti diye düsündü,durdu uzun bir süre...Hep bir kardes,arkadas olarak gördügü Na Young’un hislerini ögrenmek ve simdi onunla arasinin bozuk oldugunu bilmek onun için oldukça üzücüydü...

-Ertesi Gün-Pasta Dükkani-

Na Young In Hye’nin israriyla gelmisti oraya,o gün bir sürü isi olmasina ragmen...Tabi In Hye’nin bu kadar israrci olmasinin sebebi de Dong Joo idi...Içeri girdiginde Na Young’un hemen oradan ayrilmak istediginin farkina varan Dong Joo,onu kolundan tutup,oturttuktan sonra...
Dong Joo:Konusmamiz gerek...
Na Young(Utanarak):Konusalacak birsey yok...Zaten söylediklerimden ötürü yüzüne bakmaya çok utaniyorum...
Onun bu utangaç halini gören Dong Joo tebessüm ederek...
Dong Joo:Ne söyledigini de,neden utandigini da bilmiyorum...Ama kardesimin böyle üzgün olmasina dayanamiyorum...
Olanlari unutmaya karar veren Dong Joo’yu gören Na Young hem üzülmüstü onun kendisiyle ilgilenmediginin bir kez daha farkina vararak...Hem de aralarinin eskisi gibi olmaya devam edecegini bilmek onu sevindirmisti...Ama yine de Dong Joo’nun kendisinden vazgeçmesini isteyen bakislarina ragmen vazgeçmeyecekti onu sevmekten...Yine de devam edecekti umut etmeye...Belki birgün o da kendisini sever diye...

-BH Group-

Kang Yoon:Bay Hwang lütfen bu kadar korkmayin...Alt tarafi ufak bir yatirim...Hem oldukça kazançli bir yatirim...
Bay Hwang(Endiseyle):Temsilci Lee! Bu dediginiz rakami onaylamam mümkün degil...Ya bir sorun çikarsa?
Kang Yoon(Alayci bir gülümsemeyle):Dogrusu bize olan güveninizin tam oldugunu düsünürdüm...Ama görüyorum ki yanilmisim...
Bay Hwang:Bunun güvenle alakasi yok...Ben sadece... Bir yanlis yapmak istemiyorum...Atacagim bir imzanin yillardir verdigim tüm emegi yok etmesini istemiyorum...
Kang Yoon:Bu yatirimin çok kazançli oldugunu biliyorsunuz...Ve bizim gibi büyük bir sirketin de saglam adimlar atacagini da...Sizce biz zarar edecegimiz birsey konusunda bu kadar kararli olur muyuz? Bize inanmiyorsaniz bu dosyalari iyi inceleyin...Yatirimla ilgili tüm bilgiler,olasiliklar,kisacasi hersey burada var...(Ayaga kalkarak)Ama unutmayin vereceginiz karar bizim gözümüzde BH Group’un ve tabiki baskaninin bize olan güvenini de gösterecektir...1 ay sonra anlasmalari imzalamayi düsünüyoruz...Kararinizi o zaman kadar verin...Simdi izninizle...
Kang Yoon odadan ayrildiginda Bay Hwang kararsizdi...Endiseliydi...Kang Yoon dogru söylüyordu ona göre...Onlar gibi büyük bir sirket bile bile hata yapar miydi? Kaldi ki onayladigi takdirde önündeki dosyada yer alan yatirimi,kendisi de oldukça kazançli çikacakti bu isin sonunda...Ama yine de tam olarak kararini vermemisti...

-Aksam-
Sirketten disari çiktiginda kendisini bekleyen Hyun Soo’yu görünce önce sasirdi...Sonra kendisini toparladi ve soguk tavrini koruyarak yanina gitti...
Kang Yoon:Neden buradasiniz?
Hyun Soo:Sizinle konusmam gerek...
Kang Yoon:Ne için?
Hyun Soo:Gerçekten önemli...
Kang Yoon hüzünlü bir yüz ifadesiyle,sanki aci çekiyormus gibi davranarak ve Hyun Soo’nun etkilenecegini düsünüp ona adiyla hitap ederek...
Kang Yoon:Hyun Soo...
Hyun Soo’nun saskinligini görünce,devam ederek...
Kang Yoon:Baska bir zaman konusalim...Su an gerçekten yorgunum...
Kendisine attigi bu ufak adimi gören Hyun Soo israr ederek...
Hyun Soo:Lütfen...
Kang Yoon:Peki...

-...Sahili-
Kang Yoon:Seni dinliyorum...
Hyun Sooaha ne kadar dayanirim bilmiyorum...Bütün gece uyumadim...Durmadan seni düsündüm...
Kang Yoon yüzündeki sahte saskinlikla...
Kang Yoon:Hyun Soo...
Hyun Soo:Senle arkadas olmak istemiyorum...Çünkü ben seni...
O an Kang Yoon oturdugu yerden kalkarak...
Kang Yoon(Gözleri dolmus bir sekilde):Ben de senle arkadas olmak istemezdim...Ama öyle olmaliyim...
Dedi ve gitti...
Arkasindan bakakalan Hyun Soo’da mirildandi...
Hyun Soo:Bunu duydum ya...Gerisi önemli degil...

-Arabada-
Kang Yoon hizla arabayi sürüyordu...Arada saatine baktigi her an daha çok kötü hissediyordu kendini...Dong Joo’ya söz vermisti oysaki...Ama simdi saat oldukça geç olmustu...Bunlari düsünürken bir yandan da Hyun Soo’ya kiziyordu...
Kang Yoon:Tam zamaniydi degil mi benimle konusmak istemenin?

Pasta dükkaninin önüne geldiginde,In Hye’nin çoktan dükkani kapattigini görünce hayal kirikligina ugramisti...Bir yandan da Dong Joo için üzülüyordu...Kendine kiziyordu sözünü yerine getiremedi diye...Oysa ne çok sabirsizlanmisti bugün tekrar onu görecek diye içten içe...Onu her hatirladiginda,o adami her düsündügünde kalbinin hizla çarptigini hissettiginde durmadan kendine kiziyordu...Ama yine de...Kendine engel olamiyordu...O yüzden de bugün her ne kadar kendine tam anlamiyla itiraf edemese de onu görecegi için sabirsizdi...Ve simdi...Büyük bir hayal kirikligiyla basbasaydi... Arabasindan çikip,etrafina bakindi...Belki gitmemistir diye...Bunun imkansiz oldugunu biliyordu...Ama yine de kendini umut etmekten alikoyamiyordu...
Sonra yine -artik onun için bir aliskanlik haline gelmis olan- kaldirimlardan birine oturdu...O sirada yanina gülerek gelen Dong Joo...
Dong Joo:Her ne kadar seninkinin yaninda benimkinin pek bir önemi olmasa da...Benim de zamanim degerli...Tam 1 saattir seni bekliyorum...
O an hizla yerinden kalkan Kang Yoon sevinçle...
Kang Yoon:Gitmemissin?
Dong Joo :Bana verilmis bir sözün varken gitmem mümkün mü?
Kang Yoon(Gülümseyerek):Tesekkür ederim...Ayrica özür de dilerim...Yapmam gereken birsey oldugu için gelemedim...
Dong Joo(Gülerek):Bu sefer sana kizmayacagim...Ama bir dahaki sefere bu kadar ilimli olacagimi zannetmiyorum...Cha Dong Joo’yu beklettigini(Eliyle “1” sayisini göstererek)hem de 1 saat beklettigini bir duysa hayranlarim...
Kang Yoon(Cümlenin devamini getirerek):O zamanki halimi düsünmek bile istemiyorum...Magaza görevlisinin bakislarina sahit olmus biri olaraktan...
Bunun üzerine ikisi de güldü kahkalarla...Daha sonra Dong Joo...
Dong Joo:Baslayalim mi?
Kang Yoon(Basini sallayarak):Tamam...
Ayni hizaya geldiler önce...Sonra ikisi de mirildanmaya basladi,büyük bir mutlulukla attigi adimlari sayarak...
Dong Joo-Kang Yoon:1,2,3...(Sonra gülerek birbirlerine bakip,devam ettiler)4,5,6...
Ardindan Dong Joo bir yandan adimlarini sayarken diger yandan da Kang Yoon’u izlemeye basladi...Sonra da onunla konusmaya basladi...
Dong Joo(Gülerek):27 yasindayim...Ama hala oyun oynamaya devam ediyorum...
Bunun üzerine Dong Joo’ya kizan Kang Yoon...
Kang Yoon:Sessiz ol! Kaç adim attigimi karistiriyorum...
Onun bu halini gören Dong Joo...
Dong Joo:Anlasilan yalniz degilmisim...Sen de 25 yasinda olduguna göre...
Böylece ilerlemeye devam ettiler...Kang Yoon sanki ciddi bir is yapar gibi,topuklu ayakkabilarinin verdigi aciya ragmen,dayanarak,adimlarini saymaya devam ederken,Dong Joo’da sarki söylüyordu...Arada ona bakiyor,yüzünün aldigi sekilleri zevkle izliyordu...Sonra onun yüzündeki anlik ruh hallerini yansitan ifadeleri her gördügünde,söyledigi sarkiyi da degistiriyordu...Kaslarini çatiyorsa baska bir sarki,gülümsüyorsa baska bir sarki...Ve 100 adimi çoktan geçmislerdi...Aslinda Kang Yoon farkindaydi ama ondan ayrilmak istemediginden söylememisti 150.adima geldiklerini... Dong Joo’nun sarki söylediginden farkinda olmadigini düsünüyordu zaten...Ta ki...Yüzündeki o alayci gülümsemeyle Dong Joo’nun dediklerini duyana kadar...
Dong Joo:Anlasilan benden hiç ayrilmak istemiyorsun...Biraksam bir 150 adim daha gidersin...
Bu söz üzerine yüzü kizaran Kang Yoon,durarak...
Kang Yoon:Farkinda olmamisim hangi sayida oldugumun...Öylece devam etmisim...
O an Dong Joo Kang Yoon’un yüzüne dogru egilerek...
Dong Joo:Çok ilginç...Saydigin sayinin kaç oldugunun farkinda olmaman...
Kendisine çok yakin olan Dong Joo’yu gören Kang Yoon daha da fazla heyecanlanmisti...Yüzü daha da fazla kizarmis,kalbi küt küt atmaya baslamisti...Aslinda istemiyordu bu duygulari yasamak...Yasamamaliydi...Ama engellemek de istemiyordu...Sadece o ani yasamak istiyordu...Bir kere olsun arkasina bakmak istemiyordu...Hala yakindi kendisine...Ve daha fazla dayanamadi yasadigi heyecana ve bir adim geri gitti...
Dong Joo(Alayci gülümsemesine devam ederek):Demek 149 diyorsun?
Kang Yoon(Sasirarak):Ne?
Dong Joo:Benim yanimda o kadar çok uzun kalmak istiyorsun ki artik ileriye dönük adimlar yerine benle atilacak bir 150 geriye dönük adima bile razisin...
Kang Yoon(Öfkeyle):Dong Joo!(Sonra aklina bir bahane gelerek,heyecanlandigi için geri çekildigini söylemek istemediginden)Seyy..Ben zaten geri gitmek zorundayim...
Dong Joo:Niyeymis o?
Kang Yoon(Eliyle pasta dükkanini isaret ederek):Arabam kaldi çünkü...Sen git...Zaten ben de arabami alip eve dönecegim...

Dedi ve dönüp,hizli adimlarla pasta dükkaninin oraya dogru yürüdü...Arkasindan gelen Dong Joo’yu da görünce...

Kang Yoon:Sen niye pesimden geliyorsun?
Dong Joo(Gülerek):Benim yanimda kalmak için arabani bahane ettiginden ona bir özür boçlu oldugumu hissettim...
Kang Yoon(Tuhaf tuhaf Dong Joo’ya bakarak):Ne?
Dong Joo:Biliyorsun ben merhametli,iyi kalpli biriyim...Araba da olsa...(Kang Yoon’un tuhaf bakislarinin yok olmadigini görünce,bagirarak)Ne yani sen benim yanimda kalmak için arabayi bahane ederken ben de senin yaninda kalabilmek için ayni arabayi bahane edemez miyim?

“Benim yanimda kalmak...” diye geçirdi içinden Kang Yoon...Sonra gülerek Dong Joo’ya bakti...
Kang Yoon:Sanirim su an 130.adimdayiz...129 adima daha var misin? Sonra arabayla seni evine birakirim...
Dong Joo(Gülerek):Varim...



-Lee Kang Yoon’un Evi-

Eve geldiginde o kadar mutluydu ki...Kalbi hala küt küt atmaya devam ediyordu...Kapiyi kapatip,arkasina yaslandiginda uzun bir süre düsündü...Sonra artik inkar etmenin bir anlami olmadigini fark etti...Asik olmustu... Filmlerdeki o kalp çarpintilarini artik kendisi de yasiyordu...Ilk aski Cha Dong Joo idi...Ve bu oyun bittiginde de ilk ve son olarak kalacakti o yaninda hayat buldugu adam...Ardindan “son” kelimesi ona askin verdigi duygularin arasinda unuttugu ama aslinda unutmamasi gereken seyleri hatirlatti...Yine eski soguk Kang Yoon’a dönüstü...Pismandi...Sözünü tutamadi...Sadece intikamina odaklanamadi...Ve bu suçluluk duymasina sebep oldu...Sonra dudaklarindan dökülü verdi yaslarin esliginde...
Kang Yoon:Özür dilerim...

Kelimesi... Ardindan kapinin yüzüne sirti sürüne sürüne yere çöktü...Hiçkira hiçkira aglamak istedi...Ama Jung Bin duyar diye elini agzina götürüp,kendini sinirlandirdi...O kadar kötü hissediyordu ki kendini...Annesinin,babasinin,büyükannesinin yüzleri beliriyordu gözleri önünde...Sonra o evde yasadiklari...Ardindan çektigi acilar...Asik olmak suçtu onun için...Mutlu olmak,birinin yaninda kendini iyi hissetmek yasakti ona...Iste bunu unuttugu için agliyordu...Korkuyordu ya kaybederse diye...O zaman nasil yasardi? Onca verdigi çaba ya bosa giderse? O zaman ne yapardi? Nasil dayanirdi? Annesi de babasi da sormaz miydi ona? “Neden?” diye...Karar vermemis miydi oysa o “Yasamayacagim...” diye...Onca sikinti verilen birçok söze karsilik çekilmemis miydi? Herkes hayatin tadini çikarirken o bosuna mi ölmeyi tercih etmisti?
Iste agliyordu Kang Yoon...Aslinda çok istedigi ama sahip olamayacagi birseye hakkinin olmadigini bilerekten...Hwang Ji Min çoktan ölmüstü...O artik Lee Kang Yoon’du...Yaptigi hataya agliyordu...Her insanin asik oldugunda mutluluktan havalara uçtugunu bildigi halde kendisinin buna aglamasina agliyordu...Agliyordu Kang Yoon...Arkasindan “Umudum ol Kang Yoon...Birak... Umudun olayim Kang Yoon...” dedigini bilmedigi o adama asik oldugu için agliyordu...

[ddeerryyaa]

Tugçe eger bugün ekledigim 16.bölümü ekleme imkaninin olursa,17.bölümü de eklersen sevinirim...Sana mesaj atamadigim için mecburen buradan yaziyorum... Kusuruma bakma canim...

[''vahide'']

Ah tatlim asil sen kusura bakma,farkedemeden geri kaldim hikayende...Sakin ol biraz yetisemiyorum hizina.
Hemen bölümleri okuyup,yorumlarimi yazip indexe ekliyorum.

[ddeerryyaa]

Ah tatlim asil sen kusura bakma,farkedemeden geri kaldim hikayende...Sakin ol biraz yetisemiyorum hizina.
Hemen bölümleri okuyup,yorumlarimi yazip indexe ekliyorum.

Canim benim öncelikle tesekkür ederim...Ayrica yorumlarini da bekliyor olacagim.

[tatlı-cadı]

Derya yeni bölümler süperdi
Ama artik açilsinlar birbirine ikise birbirini seviyor
En en yeni bölümleri sabirsizlikla bekliyorum

[ddeerryyaa]

Canim yorumun için çok tesekkür ederim...Begenmene sevindim...

[dbsk_rabia]

Kaç gündür yoktum 1 saatte anca okudum hikayeleri

Derya ben yokken ne çok bölüm eklemissin. Ne gelismeler olmus ben yokken. Dong Joo ile Kang Yoon pek bir sekerler Kang Yoon biraz daha porselen bebekler gibi davransaydi sinir krizine girecektim
Harikasin canim. Yeni bölümü sabirsizlikla bekliyorum.

Tugçe, canim yine çok güzel bir bölüm olmus. Tae Hyun kurtarici melek zaten Jae hwa'da nereden ögrenmis not defterini? Merak ettim simdi. Yeni bölümü çabuk ekle

caRameLy.x3 hikayeni okudum. Çok güzeldi. Yeteklerini kaybettigini söylemek biraz haksizlik olur bence.
Devamini bekliyorum. ^^

[ddeerryyaa]

Derya ben yokken ne çok bölüm eklemissin. Ne gelismeler olmus ben yokken. Dong Joo ile Kang Yoon pek bir sekerler Kang Yoon biraz daha porselen bebekler gibi davransaydi sinir krizine girecektim
Harikasin canim. Yeni bölümü sabirsizlikla bekliyorum.

Begenmene sevindim canim...Tesekkür ederim yorumun için... Kang Yoon'uma kizmayin...O yine iyi asama kaydetti...

NOT:Tekrar aramiza dönmene çok ama çok sevindim...

[caRameLy.x3]

caRameLy.x3 hikayeni okudum. Çok güzeldi. Yeteklerini kaybettigini söylemek biraz haksizlik olur bence.
Devamini bekliyorum. ^^

Tesekkürler.
Ben de senin hikayenin devamini bekliyorum. Merakla...