Shamanism in Ancient Korea

[Yüsra JaeJoong]

Shamanism in Ancient Korea



Şamanizm, tarih öncesi zamanlardan günümüz modern çağa kadar Kore'de yaygın bir şekilde uygulanmıştır. Kuzeydoğu Asya ve Arktik kültür kökenli bir inançtır. Şamanizm terimi o tarihten bu yana birçok farklı kültürde daha geniş bir anlam kazanmış olsa da, Antik Kore'de orijinalliğini korumuştur. Şamanlar yetkilerini, kendi değerlerine bağlı insanlara verirdi. Dolayısıyla, bu bir din değildir ve hiyerarşik papazlık, kitap veya uymaları gereken herhangi bir dogma yoktur. Kore'nin kayıtlara geçen tarihinin çoğunda Budizm resmi devlet diniydi ancak Şamanizm sıradan, büyük çoğunluğu köylü olan insanlar için önemini korumaya devam etmiştir. Antik Kore kültürüne etkisi, günümüze kadar gelen en somut sanat dalı ile mimarlık, edebiyat ve müzik olmuştur.

Şamanizm'de, yaşadığımız dünya yanında başka bir dünya olduğu ve bu ruh dünyasında, insan ilişkilerini etkileyebilecek iyi ve kötü varlıklar olduğuna inanılır. Bir Şaman, bu ruhlarla temas kurmakla kalmayıp, onların dünyalarına girme yeteneğine sahiptir. Bir kut ritüelinde, bir ruh veya belirli bir tanrı, şamanın bedenine geçici olarak sahip olabilir ve insanlarla konuşabilir. Şamanlar, iyileştici güçleri ile de biliniyor.

Kadın şamanlar mudang olarak bilinirken, erkekler paksu ya da pansu olarak biliniyordu.

Şamanların bir bedenle veya herhangi bir dini sorumlulukla bağlantısı yoktur.
Birçok insan bu dünya ve ruh dünyası arasında bir araç olarak görev yapma yeteneklerine inanırdı. Bir grup ruh, özellikle chosang ve atalarının ruhları, kötü ruh olarak görülürdü ve her türlü olumsuzluktan sorumlu tutulurdu. Bir şaman, kötü ruhlarla temas kurmak ve huzursuzluklarının sebebini öğrenmek için görevlendirildi. Ancak böyle kötü ruhlar insanları rahat bırakabilirdi.

Diğer Dinlerle İlişkisi

Goryeo hanedanlığından (918 - 1392 CE) sonraki dönemde, Konfüçyüsçü ilkeler ve Budizm önem kazanırken, Şamanizm hükumet ve devlet işleri üzerindeki etkisi açısından azaldı. Bazı kraliçeler kendi kişisel şamanlarını kullanıyorlardı ve şamanlar ciddi kuraklık ya da sel gibi kriz zamanlarında hükumetler tarafından çağrılıyorlardı, ancak 14. yüzyılda Joseon hanedanlığı döneminde, şamanları kraliyet mahkemesinden çıkarmaya yönelik belirli önlemler alındı.

Tüm şamanların tescilli olması gerekiyordu ve faaliyetlerini denetlemek üzere bir hükumet görevlisi atandı. Bunun nedeni Neo-Konfüçyüsçülük'ün benimsenmesiydi. Halkın dini uzun süredir şamanizm, aminizm, Budizm, Taoizm ve Konfüçyüsçülükten oluşan eklektik bir karışım içindeydi. Ve bu karışım, Kore halk sanatında eklektik imgelerle kanıtlanmıştır.

Şaman Sanatı

Şaman resimleri, genellikle bir artist ya da şaman tarafında bir kut ritüelini deneyimlemek için ipek, kağıt ve pamuktan yapılırdı. Bu resimler perspektif sunma çabası içerisine girmeden çizilen cesaret ve canlılığa sahip resimlerdir. Konuları, büyük sıklıkla görülen tanrı figürleri ile oldukça sınırlıdır. Dağ Tanrısı Sansin oldukça sevilen bir kişidir ve uzun beyaz sakallı, genellikle haberci kaplanı eşliğinde, çam ağacının altında oturan yaşlı bir adam olarak resmedilmiştir. Güneş ve ay ruhları da dahil olmak üzere diğer popüler tanrılar sırasıyla Yongwang, Ejder Kralı, Haenim ve Talnim'dir. Bazı tanrılar Budist kökenlidir, örneğin ritüellerde şamanlar tarafından kullanılan pek çok kağıt üzerinde Sambul Chesok veya Üç Buddha resmi görünür.

Ritüeller sırasında bu resimler duvarlara asılır, eğer dışarıda olacaksa panolara yerleştirilir veya iplere asılır. Bu tablolarda kullanılan en yaygın renkler beyaz, mavi ve sarıdır. Resimlerde genellikle Budizm unsurları bulunur, aslında Budist keşişler resimleri boyamakla yükümlüdürler. Bu yüzden resimler hem Buddha hem de Chansong, Yedi Yıldız ruhu ve Büyük Ayı'nın yanı sıra kuzey kutup yıldızı ve dokuz gezegen gibi takımyıldızları, şamanizm için önemli Şaman figürleri içerebilir. Bu karışık tarz resimlerde kırmızı, şamanistik eserlerden çok daha fazla kullanılır. Bir başka resim biçimi pujok, kötü ruhları uzak tutmak için kapılara, duvarlara ve sandıklara asılır. Bunlar çoğunlukla kaplan, köpek, horoz ve aslan olarak resmedilir. Şamanizm Budist mimarisini etkilemiştir. Budist heykeltraşlığı da şaman ikonografisinden ilham almıştır. Örnekler Paju'da ve Nonsan'daki Kwanchok tapınağında bulunabilir.

Mark Cartwright

Kaynak

Çeviri: Yüsra JaeJoong

[Yüsra JaeJoong]

Shamanism in Ancient Korea



Shamanism was widely practised in Korea from prehistoric times right up to the modern era. It is a belief system which originated in north-east Asian and Arctic cultures, and although the term shamanism has since acquired a wider meaning across many different cultures, in ancient Korea it kept its original form where self-appointed practitioners promised to contact and influence the spirit world in order to assist the living. Shamans were given their authority by those who believed in their worth. As such it is not a religion, and there was no hierarchical priesthood, no texts, and no dogma to adhere to. For much of Korea's recorded history, Buddhism was the official state religion, but shamanism continued to be important to the ordinary, largely peasant population. Its influence on ancient Korean culture is most tangible in surviving art, architecture, literature, and music.

In shamanism, called in Korean misin or 'superstition,' it is thought that there is another world besides that of the living, and in this spirit world there are both good and bad entities who can influence human affairs. In addition, shamanism was mixed with elements of animism, where natural features such as trees, mountains, rocks, and rivers are believed to possess their own spirits, and with the idea of geomancy, where any placement of houses, temples, and graves, for example, is carefully considered to take into account and best benefit from the location of such spirit-dwellings and life forces. A shaman, at least for believers, has the ability not only to establish contact with these spirits but to actually enter their world. Alternatively, in a kut ritual, a spirit or specific god may temporarily possess or cohabit the body of the shaman and be capable of holding a conversation. He or she does this in an altered state of consciousness or trance which is reached through prolonged chanting and dancing accompanied by drumming and bell ringing. Finally, shamans were also credited with healing powers and the ability to promote positive effects on the body such as fertility and longevity.

Female shamans were known as mudang while males were paksu or pansu.

Shamans had no affiliation with any particular body nor any religious responsibility, believers employed them at their own risk, as it were. However, many people did believe in their ability to act as a medium between this world and the spirit realm.

Coexistence with Other Religions

All shamans had to be registered, and a government official was appointed to supervise their activities. This was due to the adoption of Neo-Confucianism and a general aristocratic disapproval of shamanism with its unseemly dancing and mixes of the sexes at rituals. However, it continued to hold a strong influence over the ordinary, largely rural population, who had no qualms about accepting the validity of this and other religions from traditional ancestor worship to state-endorsed Buddhism. Indeed, folk religion had long been an eclectic mix of shamanism, animism, simplified Buddhism, Taoism and Confucianism, and this is evidenced in the equally eclectic imagery seen in Korean folk art.

Shaman Art

Shaman paintings, usually an artist's or even shaman's attempt to capture the experience of a kut ritual, were created on silk, paper, and cotton. They are rather primitive without any attempt to present perspective but do possess a boldness and vitality. The subject matter can be also rather limited with a small cast of gods appearing with great frequency. The Mountain God Sansin is a favourite, and he is depicted as an old man with a long white beard, usually sitting under a pine tree and accompanied by his tiger messenger. Other popular gods include Yongwang, the Dragon King, and Haenim and Talnim, the sun and moon spirits respectively. Some gods are of Buddhist origin such as the Sambul chesok or Three Buddhas who appear on so many paper fans used by shamans in rituals.

During rituals, these paintings were hung on walls or, if outside, placed on screens or pegged to suspended lines. White, blue, and yellow are the most common colours used in such paintings. Paintings frequently incorporate elements of Buddhism, indeed Buddhist monks were tasked with painting them, and so the scenes can contain both figures of Buddha and Shaman figures like Chilsong, the Seven Star spirit, and constellations important to shamanism such as the Great Bear as well as the north pole star and nine planets. In these mixed-style paintings red is used much more than in purely shamanistic works. Another form of painting was pujok, the temporary posters pinned to doorways, walls, and chests to ward off evil spirits. These most often depicted rudimentary drawings of tigers, dogs, cockerels, and lions. Shamanism influenced Buddhist architecture, notably the stone pagodas set in front of temples which sometimes had seven circular rings to represent the seven stars of the Great Bear constellation. Buddhist sculpture, too, sometimes took inspiration from shaman iconography. Examples can be found at Paju and at the Kwanchok temple in Nonsan.

Mark Cartwright

Source

[kıday baksı]

Shamanism in Ancient Korea
Mark Cartwright
Translate: Yüsra YÜCEER

>>> https://www.facebook.com/groups/kgfatr/

[dalnim]

Teşekkür ederiz.

[edaozgul33]

Teşekkürler