Shadow of Glass / Camın Gölgesi (유리 그람자)

[S.T.]

Shadow of Glass / Camın Gölgesi (유리 그람자)



Yazar: Yi yun-gi

Yayınevi: Minumsa Publishing Group

Yayın Yılı: 2011

Bitmemiş Bir Harita

Shadow of Glass (Camın Gölgesi)'in sonunda, yazarın notu başlar: "Ben, ortak bir bilinçaltı sayesinde insanlık tarihini geniş bir ölçekte ve daha sınırlı olarak, bir kabilenin geçmişinin tek bir kişinin içinde bulunduğunu düşünüyorum."

"Yüreğimin derinliklerinden gelen söyleyecek bir şeyim var hala. Bunu genç kuşaktan arkadaşlarıma söylemek istiyorum."

Bu iki alıntı, Yi Yun-gi'nin romanını okumanın kazanımlarından neler bekleyebileceğimizi yalın bir biçimde gösterir. Okurken, özdeyişler şeklinde yaşamın yoğunlaştırılmış bir örneğinden derlenmiş genellemelerle karşılaşırız. Bu özdeyişler herhangi bir yazıtın öğretilerine çok benzer; ama böyle ayrıntılı, elle tutulur sözlerle hayatı betimleyerek hiçbir yazıtın yapamadığı şekilde bizi yerimizden oynatır. Eğer yazıtlar öğretilerse, bu bakış açısından, Yi Yun-gi'nin romanının derin düşüncelerin estetiğini göz önünde bulundurabildiği söylenilebilir. Romandaki yaşamı baştan başa okuyarak, kendi yaşamımızı inceliyormuş gibi bir tavır takınırız.

O, "Bir nesne bütün olmak için bir gölgeye sahip olmalıdır." yazmıştır, çok saf şeffaf cam tamamıyla bir bütün olmak için üzerinde çiçek tozu ya da aşağıda tüy veya yapraklar gibi bazı ince kalıntılara sahiptir. Çünkü ne olursa olsun, "tamamıyla şeffaf olan bir şey bu dünyanın değildir." Bu düşünme yolunu geliştirerek, "Bir harita yanlış yolu seçerek yapılır." der. Başka bir deyişle; yaralar, yara izleri ve utanç yaşamımızı bir bütün yapar. Eğer günümüz bilgeliğine göre, tamamen var olmak için bu şeylerden bağımsız olmalıysak, o karşıt önerme üzerinden düşünmektedir. Yaraların ve yara izlerinin hayatın yaşanmış olduğunu ifade etmede biçilmiş kaftan olduklarını söyler.

Belki yazar yaşarken ve yazarken, birçok kez yolunu kaybetmiştir ve her zaman bu onda bir işaret veya bir iz bırakmıştır. Aslında, bunun kaydı açık bir biçimde bizim edebiyat olarak bildiğimiz şeydir. O bize çok sayıda harita bırakmış ve şimdi ölmüştür. Bu haritalar, ne biz, okurlar için ne de bizim bu haritaları kullanarak bu yolu yeniden bulmamız için tamamlanmıştır, onları kullanarak bir yola başlamamız ve kaybolmamız için tamamlanmıştır. Bence bu bizim bunlar gibi özdeyişleri göreceğimiz son zamandır, bu nedenle onlar daha değerli, daha açık ve doğrudur; bu sözler Yi Yun-gi'nin bize bıraktığı son mirastır.

Çeviri: S.T.

English

Author: Yi Yun-gi

Publishing House: Minumsa Publishing Group

Year of Publication: 2011

A Map, Unfinished

At the end of Shadow of Glass, the author's note begins: "I think that through the collective unconscious, on a broad scale the history of humanity, and more narrowly, the history of one clan resides within a single person."

"I still have something to say, coming from the depths of my heart. I want to tell it to my friends of the younger generation."

These two quotations show us plainly what we can expect to
gain from reading Yi Yun-gi's novel. As we read, we encounter generalities gleaned from a condensed version of life in the form of maxims. The maxims closely resemble the teachings of any sacred text, but by depicting life in such detailed, concrete terms, they move us as no scripture can. If scriptures are teachings, from this perspective, one can say Yi Yun-gi's novel can be considered the aesthetics of reflection. Through reading about life in the novel, we come to examine our own lives.

He writes, "An object must have a shadow to be whole," so pure transparent glass must have some fine residue on it, like pollen, or feather down, or leaves, to be fully whole. This is because, in any case, "something completely transparent is not of this world." Extending this line of reasoning, he states, "A map is made by taking the wrong path." To put it another way, wounds, scars, and disgrace make our lives complete. If according to popular wisdom, we must be free of these things to fully exist, he meditates upon the reverse proposition. He says that wounds and scars are the very things that mean life has been lived.

Perhaps while the author was living and writing, he lost his way many times, and each time this left on him a mark or a shadow. In fact, the record of this is precisely what we know as literature. He has left us numerous maps and now he has died. The maps have not been completed for us, the readers, nor will we be able to find the path again using the maps, but rather, using them we can set out on a path and get lost ourselves. I think it is the last time we will see maxims such as these, so they are more precious, more precise and true; these words are Yi Yun-gi's final legacy to us.

Kaynak/Source

[NaMGiL_lover]

Güzel bir konusu var. Konu için tesekkürler.

[roseshah]

Konu için tesekkürler.