17-06-2016, Saat: 21:57
(Son Düzenleme: 27-10-2018, Saat: 22:55, Düzenleyen: kıday baksı.)
Seodo Sori (Folk Song of the Western Provinces)
Seodo Sori, Hwanghae Eyaleti ve Pyeongan Eyaleti'nde Seodo’dan miras bırakılan halk şarkıları anlamına gelir.
Seodo Sori, Hwanghae Eyaleti ve Pyeongan Eyaleti için Seodo Japga (Seodo Karışık Şarkıları) ve Sichang (Çin Klasikleri İlahisi) halk şarkılarına ayrılmıştır.
Pyeongan Eyaleti halk şarkılarına Susimga, Yeokkeum Susimga, Ginari, Jajinari, Anju Aewonseong vb. dahildir.
En ünlüsü Susimga (Hüzün Şarkısı)’dır, çünkü Joseon döneminde yüksek devlet görevlisi olarak çalışma zorlukları Seodo halkının aklına hüzünlü bir şekilde gelir.
Pyeongan Eyaleti’nin halk şarkıları genellikle beş notadan oluşur: re, mi, sol, la ve do.
Genellikle öyküleme uzun ve ritimleri düzensizdir.
Eşlik eden davul, davulcunun takdiriyle dövülür.
Hwanghae Eyaleti halk şarkılarına Gin Nanbongga, Jajin Nanbongga, Byeongsin Nanbongga, Saseol Nanbongga, San Yeombul, Jajin Yeombul, Monggeumpo Taryeong vb. dahildir.
Pyeongan Eyaleti ile kıyaslandığında Hwanghae Eyaleti halk şarkıları ritimlere ek olarak canlı ve lirik olmanın yanı sıra düzenlilik gösterir.
Seodo Japga şarkıları, şarkıcılar tarafından oturularak söylenir.
Gongmyeongga (Kong Ming Şarkısı) aralarında en ünlü olmasına rağmen, onlara Gongmyeongga, Saseol Gongmyeongga, Chohanga, Jejeon ve Chupunggam Byeolgok’da dahildir.
Seodo Sori’nin hayatta kalmak için Mançurya’daki kuzey kabileleri ile sürekli mücadele etmek zorunda olan insanlar tarafından yapılmış şarkıları miras bırakılmıştır.
Onların melodileri bu insanların duygularını içerir.
Susimga, Gwansanyungma ve Baebaengigut gibi şarkılar önemli manevi kültürel miraslar olarak tayin edilmiştir.
Gwansanyungma, Çin’in Tang Hanedanı şairi Du Fu’nun isyan nedeniyle eve dönmeyi başaramaması için ağıt yaktığı şiirine dayanmaktadır.
Baebaengigut, güney illerinin pansorisi (epik ilahi) ile karşılaştırıldığında Baebaengi (genç yaşta ölen bir hizmetçi) hakkındaki bir hikayenin espriler ve danslar ile halk şarkılarını karıştıran bir şarkıcı tarafından mizahi olarak söylenmesidir.
Seodo Sori refers to folk songs handed down in Seodo, i.e., Hwanghae-do and Pyeongan-do.
Seodo Sori is divided into folk songs of Hwanghae-do and Pyeongan-do, Seodo Japga (Miscellaneous Songs of Seodo), and Sichang (chanting of Chinese classics).
Folk songs of Pyeongan-do include Susimga, Yeokkeum Susimga, Ginari, Jajinari, Anju Aewonseong, etc.
The most famous one is Susimga (Song of Sadness), which displays the sad mind of the people in Seodo because of their difficulties of being hired as a high government official in the early Joseon Period.
Folk songs of Pyeongan-do are generally composed of five notes: re, mi, sol, la, and do.
Generally, the narration is long, and the rhythms are irregular.
The accompanying drum is beaten at the drummer’s discretion.
Folk songs of Hwanghae-do include Gin Nanbongga, Jajin Nanbongga, Byeongsin Nanbongga, Saseol Nanbongga, San Yeombul, Jajin Yeombul, Monggeumpo Taryeong, etc.
Compared to those of Pyeongan-do, folk songs of Hwanghae-do display regularity in rhythms in addition to being bright and lyrical.
Seodo Japga are songs sung by seated singers.
They include Gongmyeongga, Saseol Gongmyeongga, Chohanga, Jejeon, and Chupunggam Byeolgok, although Gongmyeongga (Song of Kong Ming) is the most famous among them.
Seodo Sori are songs that have been handed down by people who had to struggle persistently with the northern tribes in Manchuria to survive.
Their melodies contain the sentiment of such people.
Songs like Susimga, Gwansanyungma, and Baebaengigut have been designated as important intangible cultural heritages.
Gwansanyungma is based on a poem of Du Fu, a poet of the Tang Dynasty, China, lamenting his being unable to return home due to rebellion.
Baebaengigut, which is often compared to the pansori (epic chant) of the southern provinces, is a story about Baebaengi (a maid who died young) as told humorously by a singer who mixes folk songs with gags and dances.
Kaynak / Source
Kültürel Varlık Adı:
Seodo Sori (Batı İlleri Halk Şarkıları) Sınıflandırma:
29. Ulusal Manevi Kültürel Miras Belirlenmiş Tarih:
1969.09.27 Adres:
Ülke Çapında vb. Açıklama:
Seodo Sori, Hwanghae Eyaleti ve Pyeongan Eyaleti'nde Seodo’dan miras bırakılan halk şarkıları anlamına gelir.
Seodo Sori, Hwanghae Eyaleti ve Pyeongan Eyaleti için Seodo Japga (Seodo Karışık Şarkıları) ve Sichang (Çin Klasikleri İlahisi) halk şarkılarına ayrılmıştır.
Pyeongan Eyaleti halk şarkılarına Susimga, Yeokkeum Susimga, Ginari, Jajinari, Anju Aewonseong vb. dahildir.
En ünlüsü Susimga (Hüzün Şarkısı)’dır, çünkü Joseon döneminde yüksek devlet görevlisi olarak çalışma zorlukları Seodo halkının aklına hüzünlü bir şekilde gelir.
Pyeongan Eyaleti’nin halk şarkıları genellikle beş notadan oluşur: re, mi, sol, la ve do.
Genellikle öyküleme uzun ve ritimleri düzensizdir.
Eşlik eden davul, davulcunun takdiriyle dövülür.
Hwanghae Eyaleti halk şarkılarına Gin Nanbongga, Jajin Nanbongga, Byeongsin Nanbongga, Saseol Nanbongga, San Yeombul, Jajin Yeombul, Monggeumpo Taryeong vb. dahildir.
Pyeongan Eyaleti ile kıyaslandığında Hwanghae Eyaleti halk şarkıları ritimlere ek olarak canlı ve lirik olmanın yanı sıra düzenlilik gösterir.
Seodo Japga şarkıları, şarkıcılar tarafından oturularak söylenir.
Gongmyeongga (Kong Ming Şarkısı) aralarında en ünlü olmasına rağmen, onlara Gongmyeongga, Saseol Gongmyeongga, Chohanga, Jejeon ve Chupunggam Byeolgok’da dahildir.
Seodo Sori’nin hayatta kalmak için Mançurya’daki kuzey kabileleri ile sürekli mücadele etmek zorunda olan insanlar tarafından yapılmış şarkıları miras bırakılmıştır.
Onların melodileri bu insanların duygularını içerir.
Susimga, Gwansanyungma ve Baebaengigut gibi şarkılar önemli manevi kültürel miraslar olarak tayin edilmiştir.
Gwansanyungma, Çin’in Tang Hanedanı şairi Du Fu’nun isyan nedeniyle eve dönmeyi başaramaması için ağıt yaktığı şiirine dayanmaktadır.
Baebaengigut, güney illerinin pansorisi (epik ilahi) ile karşılaştırıldığında Baebaengi (genç yaşta ölen bir hizmetçi) hakkındaki bir hikayenin espriler ve danslar ile halk şarkılarını karıştıran bir şarkıcı tarafından mizahi olarak söylenmesidir.
= English =
Name of Cultural Properties:
Seodo Sori (Folk Song of the Western Provinces) Classification:
National Intangible Cultural Heritage 29 Designated Date:
1969.09.27 Address:
Nationwide etc etc. Description:
Seodo Sori refers to folk songs handed down in Seodo, i.e., Hwanghae-do and Pyeongan-do.
Seodo Sori is divided into folk songs of Hwanghae-do and Pyeongan-do, Seodo Japga (Miscellaneous Songs of Seodo), and Sichang (chanting of Chinese classics).
Folk songs of Pyeongan-do include Susimga, Yeokkeum Susimga, Ginari, Jajinari, Anju Aewonseong, etc.
The most famous one is Susimga (Song of Sadness), which displays the sad mind of the people in Seodo because of their difficulties of being hired as a high government official in the early Joseon Period.
Folk songs of Pyeongan-do are generally composed of five notes: re, mi, sol, la, and do.
Generally, the narration is long, and the rhythms are irregular.
The accompanying drum is beaten at the drummer’s discretion.
Folk songs of Hwanghae-do include Gin Nanbongga, Jajin Nanbongga, Byeongsin Nanbongga, Saseol Nanbongga, San Yeombul, Jajin Yeombul, Monggeumpo Taryeong, etc.
Compared to those of Pyeongan-do, folk songs of Hwanghae-do display regularity in rhythms in addition to being bright and lyrical.
Seodo Japga are songs sung by seated singers.
They include Gongmyeongga, Saseol Gongmyeongga, Chohanga, Jejeon, and Chupunggam Byeolgok, although Gongmyeongga (Song of Kong Ming) is the most famous among them.
Seodo Sori are songs that have been handed down by people who had to struggle persistently with the northern tribes in Manchuria to survive.
Their melodies contain the sentiment of such people.
Songs like Susimga, Gwansanyungma, and Baebaengigut have been designated as important intangible cultural heritages.
Gwansanyungma is based on a poem of Du Fu, a poet of the Tang Dynasty, China, lamenting his being unable to return home due to rebellion.
Baebaengigut, which is often compared to the pansori (epic chant) of the southern provinces, is a story about Baebaengi (a maid who died young) as told humorously by a singer who mixes folk songs with gags and dances.
Kaynak / Source
![[Resim: ZEEa1g.gif]](https://i.hizliresim.com/ZEEa1g.gif)