Giriş Yap

**esra_kjm** · (Son Düzenleme: 09-12-2016, Saat: 23:33, Düzenleyen: oppakorea.)

Park Chung-hee / 박정희

[Resim: 2n8vJj.jpg]

Doğum: 14 Kasım 1917, Kameo, Japonya (günümüzde Gumi, Güney Kore)
Ölüm: 26 Ekim 1979 (yaş: 61) Seoul, Güney Kore

Park Chung Hee, 1917 yılında Kore’nin güneydoğusundaki Daegu yakınlarında yer alan Sonsangun’da dünyaya gelmiştir. Fakir bir ailenin yedinci çocuğu olan Park’ın babası, Japon sömürgesi döneminde sulh yargıcı olarak görev yapmıştır. Park, rekabete dayalı bir sınav ile liseye girmeye hak kazanmıştır. Liseyi bitirdikten sonra Japon ordusuna girmeden önce kısa bir süre ders vermiştir. Mançurya’daki iki yıllık bir eğitim programına girmeye hak kazanan Park, buradan birincilikle mezun olmuştur. Park, Tokyo Harp Okulu’ndaki başka bir iki yıllık eğitim programına da seçilmiştir. Park’ın Japonya’nın Mançurya’daki ekonomik gelişim programı ile ilgili deneyimi, Güney Kore’yi yönettiği zamanki düşünce yapısını büyük ölçüde etkilemiştir. Park, pek çok nedenden dolayı zorunlu olarak Japonca adı Okamoto Minoru’yu benimsemiştir.

Park’ın siyasi ideolojisi karışıktı. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Güney Kore ordusu içinde organize edilen komünist hücreye katılmış ve ölene kadar hüküm giymiştir; ancak yetkililer ile işbirliğinin bir sonucu olarak cezanın tecilini elde etmiştir. Park, Kore Savaşı sırasında Güney Kore Ordusu’nda üstünlük ile hizmet etmiş ve lojistikte uzman olmuştur. Oklahoma’daki Sill Hisarı’nda bir yıllık özel bir eğitim almıştır.

Mayıs 1960’ta Park ve Güney Kore ordusu subaylarından oluşan bir grup, yönetimi kontrol altına almıştır. ABD yönetimi, Güney Kore’de kimin yer alacağı konusunda emin değildi. Park’ın kripto-komünist olduğu ve medyanın bazen onu, ‘Parkov’ olarak adlandırdığına dair şüpheler vardı. Park’ın komünist hareketle bir ilişkisi olmamasına rağmen düşünce ve ideolojik eğilimi Stalinistti. Ancak onun merkezi planlama ve otokratik kontrol yatkınlığı, büyük ihtimalle Japon ordusundaki deneyimlerinden gelmektedir. Japon Ordusu, Stalin tarzı gelişim programı altındaki Mançurya’da ve serbest piyasadaki kavramlara sempati duymamıştır. Park’ın ekonomik gelişim programı, Sovyet Rusya’dan ziyade Japon Meiji Dönemi’ni model almaktadır.

Park, ilk düşüncelerinden birisini, Güney Kore Devleti’nde yolsuzluktan kar sağlayan iş adamlarına sıkıntı yaşatmaktı. Önde gelen işadamlarının yirmi dördü tutuklanmıştı. Samsung’un Kurucusu Lee Byung Chull, bu uygulamadan kurtulmuştu; çünkü kendisi o sırada yurtdışındaydı. Lee Byung Chull, Kore’ye döndüğünde Park ile görüşmüş ve Park’ın ekonomik kalkınma programı ile işbirliği yapacağı konusunda anlaşmıştır. Daha sonra Lee ve işdünyasının diğer önemli liderleri, servetlerinin önemli bir kısmını devlete bağışlamayı teklif etmişlerdir. Ödeme cezaları son bulmuş; ancak onlar işlerini bırakmamışlardır. Park rejimi ahlak kampanyası, geleneksel Konfüçyüs sosyal sisteminde öne sürülen bozulmadan çok daha azdı. Sigara ve dans etme gibi yabancı kültür içerikli ürünlere karşı bir kampanya vardı.

Park rejimi, yasadışı vurguncuların holdinglerinin hepsini ele geçirememesine rağmen bankaları kamulaştırmıştır. Bu hareket, ülkeye giren sermaye akışının kontrolünü kazanmak içindi; bu yüzden doğrudan hükümetin geliştirmek istediği sektörlere yönelik olmuştur.

Park, kendisinin kalkınma programını denetlemek için üç güçlü kurum kurmuştur:

*Ekonomik Planlama Kurulu
*Ticaret ve Sanayi Bakanlığı
*Maliye Bakanlığı

Ekonomik kalkınmayı sağlamak için Japonya’nın kurumlarıyla benzerlik bulunmaktadır. Japonya örneğinde olduğu gibi bu kurumlar, Korea A.Ş. olarak adlandırılabilen önemli bileşenlerdir. Dördüncü bir kurum olan Kore Merkezi Haber Alma Kurumu, ekonomik kararların merkezileşmesi ile birlikte hareket eden siyasi kontrolün bir aracı olmuştur.

Park rejiminin ilk projelerinden biri, Seoul-Busan Karayolu’nun inşa edilmesidir. Bu karayolu, Güney Kore’nin iki büyük şehrini bağlamıştır; ancak yapımı sırasında maliyetler karşısında faydaya dayalı bir ulaşım ihtiyacı gibi sembolik bir amaçtan daha fazla hizmet vermiştir.

Güney Kore’nin sanayileşmesi için gerekli olan savunma ve zenginlik için Park Chung Hee, özel şirketlere ‘chaebol’lere güvenmiştir. Ancak bazı durumlarda Park, Pohang Demir ve Çelik Şirketi (POSCO) gibi kamu kurumlarını kullanmayı tercih etmiştir. Çelik söz konusu olduğunda Park, bu konuda özel sektörlerin başarısız olmasından dolayı kamu kurumlarını seçmiştir. Park Tae Joon yönetimi altındaki POSCO’nun başarı hikayesi başka yerde anlatılmaktadır. Hyundai gibi bir kuruluşun hikayesi de başka yerde anlatılmaktadır. Önemli olan şey, Park rejiminin, ihracat odaklı sanayileri temel alan Güney Kore sanayileşmesinin başarılı bir programını başlatmasıdır.

Park’ın Güney Kore ekonomik kalkınma stratejisinin diğer gelişimi, Ağır ve Kimyasal Sanayiler Planı’ydı. Bu doğrultuda bir kayma vardı. 1970lerin başında formule edilmiş ve ayrıca ağır sanayi ve kimya sanayinin gelişimine çağrıda bulunmuş ve ekonominin daha merkezileşmesi ve ithal ikameci yönünün ortaya çıkmasını içermiştir. Planın ardında, yeni bir anayasa olan ve hükümetin gücünü artıran ve siyasi muhalefeti bastıran Yushin Anayasası oluşmuştur. Planın, sanayileşmeyi sağlamasına rağmen ekonomi bozulmuş ve sonuç olarak plan başarısız olmuştur.

Park Chung Hee rejimi, Kore Merkezi Haber Alma Örgütü Başkanı Kim Jae Kyu tarafından yapılan suikast ile sona ermiştir. Suikasti muhtemelen önceden planlanmamıştı. Kim Jae Kyu’nun kaçış için herhangi bir düzenleme yapmaması bunun kanıtıdır. Binadan kaçmak için taksiye binmeye çalışmıştır. Yakalanmış ve idam edilmiştir.

Kaynak

**esra_kjm** · (Son Düzenleme: 09-12-2016, Saat: 23:34, Düzenleyen: oppakorea.)

English

Born: 14 November 1917, Kameo, Japanese Korea (now Gumi, South Korea)
Died: 26 October 1979 (aged 61) Seoul, South Korea

Park Chung Hee was born in 1917 in the village of Sonsangun near Taegu in southeastern Korea. He was the seventh child of a poor family; his father sometimes served as a magistrate under the Japanese occupation. Park won admission to high school through a competitive examination. After high school he taught school for a while before entering the Japanese army. He won admission to a two-year training program in Manchukuo, the Japanese puppet state in Manchuria, and graduated at the top of his class. Park was then selected for another two years of training at the Tokyo Military Academy. Park's experience with the Japanese government's program of economic development in Manchukuo strongly affected his thinking when he ruled South Korea. Park adopted the Japanese name Okamoto Minoru and was in many respect essentially Japanese.

Park's political ideology was mixed. After the end of World War II he participated in a communist cell organized within the South Korean army and was sentenced to death but gained a reprieve as a result of his cooperation with the authorities. Park served with distinction in the South Korean Army during the Korean War and became an expert at logistics. He received a year of special training at Fort Sill, Oklahoma.

In May of 1960, Park and a group of other officers of the South Korean army took control of the government. The U.S. government was uncertain of what had taken place in South Korea. There was strong suspicions that Park was a crypto-communist and the media sometimes referred to him as "Parkov," a Russianized version of his name. Although Park did not have affiliations with the communist movement, his thinking and ideological orientation was decidedly Stalinist. However his predeliction for central planning and autocratic control probably came from his experiences in the Japanese army. The Japanese army had no sympathy for notions of free markets and in Manchukuo undertook a Stalinist-style development program. Park's program for the economic development was modeled more on Meiji-era Japan than the Soviet Union.

One of the first things Park did after assuming power was to persecute South Korean business leaders for profiting from the corruption in the South Korean government. Twenty four of the leading businessmen were arrested. The founder of Samsung, Lee Byung Chull, escaped this treatment only because he was out of the country at the time. When Lee Byung Chull returned to Korea he met with Park and agreed to cooperate with Park's economic development program. Later Lee and other prominent business leaders offered to donate all or a substantial portion of their fortunes to the government. They ended up paying fines but not giving up their businesses. The Park regime morality campaign was probably less about corruption than asserting the traditional Confucian social system in which "merchants" had to recognize their status at the bottom of the social hierarchy. There was a campaign against foreign products such as cigarets and foreign cultural influences such as dancing.

Although the Park regime did not takeover all of the business holdings of those labelled "illicit profiteers," it did nationalize the banks. The motivation for this was to gain control of the flow of capital in the country so it could be directed into the sectors that the government wanted to develop.

Park set up three powerful agencies of oversee his development program:

*The Economic Planning Board (EPB)
*The Ministry of Trade and Industry (MTI)
*The Ministry of Finance (MoF)

There is an obvious similarity to the Japan's agencies for economic development. As in the case of Japan these agencies are important components of what might be called Korea, Inc. A fourth agency, the Korean Central Intelligence Agency (KCIA), was the instrument of political control which went along with the centralization of economic decision-making.

One of the first projects of the Park regime was the building of the Seoul-Pusan highway. This highway connected the two largest cities of South Korea but at the time of its construction it served more of a symbolic purpose than a transportation need based upon benefits versus costs.

To achieve the industrialization of South Korea that he thought was necessary for defense and prosperity Park Chung Hee generally relied upon private businesses, the chaebol. But in some cases, notably the Pohang Iron and Steel Company (POSCO), Park chose to use public enterprises. In the case of steel he opted for a public enterprise only after years of the failure of private enterprise to develop a successful steel industry. The story of the success of POSCO under the direction of the general Park Tae Joon is told elsewhere. The story of enterprises such as Hyundai's shipbuilding is also told elsewhere. The important thing is that the Park regime initiated a successful program of industrialization for South Korea based upon export-oriented industries which were guided and aided by the government.

The next development of the Park strategy for the economic development of South Korea was the Heavy and Chemical Industries (HCI) Plan. This was a shift in orientation. The HCI Plan formulated in the early 1970's, in addition to calling for the development of heavy industries and chemical industries, involved a more centralized, import-substitution orientation of the economy. The HCI plan followed the creation of a new constitution, the Yushin Constitution, that increased the power of the government and suppressed political opposition. Although the HCI plan achieved increased industrialization it was at the cost of distorting the economy and ultimately the plan was a failure.

The regime of Park Chung Hee ended with his assassination by Kim Jae Kyu, the head of the Korean Central Intelligence Agency. The assassination was probably not pre-planned. The evidence for this is that Kim Jae-kyu did not have an escape arranged. When he fled the building he tried to escape by taking a taxi. He was captured and executed.

Source