History of Korean Cuisine

[sukjong]

History of Korean Cuisine



Tarih Öncesi Dönemler

Jeulmun Çömlekçilik döneminde insanlar balıkçılık, avcılık ve toplayıcılık gibi faaliyetlerle uğraşmışlardır, bu dönemin sonlarına doğru tarımla uğraşan yeni gruplarda ortaya çıkmıştır. Munmun Çömlekçilik döneminde ise tarımsal faaliyetler tam manasıyla başlamış ve bu dönemin başından itibaren Mançurya ve Liao Nehri havzasında yaşayan gruplar tarımı geliştirmişlerdir. Bu dönemde insanlar darı, arpa, buğday ve pirinç gibi ürünler yetiştirmiş aynı zamanda avcılık ve balıkçılık gibi faaliyetlere de devam etmişlerdir. Ayrıca arkeolojik kalıntılar bu dönem toplumunun göçebe toplumlarla kültürel temaslarda bulunduklarını ve hayvanları evcilleştirmeye başladıklarını göstermiştir.

Üç Krallık Dönemi

Üç krallık döneminde hızlı bir kültürel evrim yaşandı. Goguryeo Krallığı, günümüzde Mançurya ve Kore yarımadasının kuzey kesimlerinde yer almaktaydı. Baekje yarımadanın güneybatısın da, Silla ise yarımadanın güneydoğu kesimlerinde bulunmaktaydı. Her bölgenin kendine özgü gıdaları bulunmaktaydı, örneğin Baekje de soğuk yiyecekler ve kimchi gibi fermante edilmiş gıdalarıyla tanınıyordu. MS 4. yüzyılda Çin’den Budizm’in ve Konfüçyanizm’in yayılarak Kore yarımadasına gelmesi kültürel değişikliklere neden oldu.

Goryeo Dönemi

13. yüzyılda, Moğolların Kore yarımadasını işgal etmesiyle kültürel değişiklikler yaşandı öyle ki Kore’nin bugün ki bazı geleneksel gıdalarının kökleri Moğol kültürüne dayanır. Hamur tatlıları, ızgara et yemekleri, makarna ve karabiber gibi baharatların kullanımının kökleri bu döneme rast gelir.

Joseon Dönemi

Bu dönemde tarım alanında gelişmeler olmuş ve 1429 yılında devlet, Kral Sejong tarafından derlenmiş bir kitap olan Nongsa Jikseol, tarım ve tarım teknikleri kitabını yayımlamaya başlamıştır.

Joseon Krallığı'nın ilk yarısında istila döneminden kalan bazı kültürel öğeler, Joseon'un ikinci döneminde değişikliğe uğradı. Bu dönemde Silhak grubunun alimleri tarım sistemlerini geliştirmek için yurtdışını örnek almanın önemini vurgulamaya başladılar. Mısır, tatlı patates, biber, domates, fıstık ve kabak gibi Çin, Japonya, Avrupa ve Filipinler'den edinilen ve daha önce hiç kullanılmamış olan bu bitkiler kullanılmaya başlandı ve özellikle tatlı patates tercih edildi.

Ayrıca devlet teknolojik gelişmeleri desteklemesi ve vergileri düşürmesiyle tarımı teşvik etti. Devlet tarafından yaptırılan karmaşık sulama sistemleri ile çiftçilerin kendi ihtiyaçlarını karşılamalarını sağlamakla birlikte bu ürünlerden gelir elde etmelerini de mümkün kıldı.

Joseon'un sonlarına doğru Çin ve Japonya'nın teşvikiyle batı dünyası ile yapılan ticaret döneme damgasını vurdu. 1860'larda, Japonya aracılığıyla, Joseon Hanedanı ABD, İngiltere, Fransa, ve diğer batı ülkeleri ile ticari anlaşmalar imzaladı. Bu dönemde Kore kültürü batı dünyasıyla tanışmış, kültür ve gıda alanında da bazı yenilikleri beraberinde getirmiştir. Batılı misyonerler Kore'ye yeni gıdalar getirmiş ve tanıtımını yapmışlardır. Ayrıca bu dönemde batılı tüccarların Çin'den getirdikleri alkollü içecekler ile Japonya'dan getirilen çeşitli baharatlar da Kore'de görülmeye başlamıştır.

20. Yüzyıldan Günümüze Kadar Gelen Dönem

Çıkan iç isyanlar Japonya tarafından Kore yarımadasının 35 yıl (1910-1945) süren işgaline neden olmuş, aynı zamanda Joseon Hanedanlığının da düşüşüne yol açmıştır. Tarımsal sistemlerin birçoğu Japonya ya gıda sağlamak için, Japonlar tarafından devralındı. Japon işgali ile birlikte küçük çiftlikler büyük çiftlikler ile birleştirilerek, Japonya ihracatına büyük getirilerin gelmesini sağlanmıştır. Pirinç üretimi bu dönemde artmıştır, ancak bunun çoğu ülke dışına gönderilmiş ve Koreliler kendi tüketimleri için diğer tahılların üretimini arttırmışlardır.

Japon işgali sırasında yemeklerin tüketim sıklığı monoton bir hal aldı. Koreliler genellikle soğuk mevsimlerde iki öğün, sıcak mevsimlerde ise üç öğün yemekteydiler. Alt seviyede olan insanlar darı ve arpa gibi ucuz tahılları tüketmekteyken her yıl bir kase de olsa beyaz pirinç tüketmeyi düşünmekteydiler. Batı da tüketilen beyaz ekmek, önceden pişirilmiş erişte gibi gıdalar bu dönemde görülmeye başladı. İşgal dönemi İkinci Dünya Savaşında Japonya'nın yenilmesiyle sona erdi.

Ülke Soğuk Savaş yüzünden kargaşaya düşmüş Kuzey ve Güney olarak ikiye ayrılmış ve savaşa sürüklenmiştir (Kore Savaşı 1950-1953). Bu dönemlerin her ikisinde de Koreliler için sınırlı gıdalar bulunmaktaydı, sosis gibi ucuz etlerin kullanımı ve Jjigae Budae denilen yahni bu dönemlerde ortaya çıkmıştır.

Bu noktadan itibaren Kuzey ve Güney Kore birbirlerinden uzaklaşmıştır. Devlet Başkanı Park Chung Hee döneminde ki (1960), sanayileşme hareketi Güney Kore'nin bugün küresel ekonomide ki yerine ulaşmasını sağladı. Tarım, ticari gübrelerin ve modern tarım ekipmanlarının kullanımı ile gelişmiştir. 1970'lerde gıda kıtlığı azalmış, gıdaların kalitesi yükseldiği gibi hazır gıdaların tüketimi de artmıştır. Hayvancılık faaliyetleri, süt üretimi ve mekanize çiftliklerin artışı 1970'lerde görülmeye başlanmıştır. Domuz ve sığır eti tüketimi artmış, etin kişi başına tüketim miktarı 1961 yılında 3,6 kg iken, 1979 yılında 11 kg yükselmiştir. Bu artan et tüketimi, bulgogi restoranlarının da artışını beraberin de getirdi. 1985 yılında kişi başına tüketilen et miktarı 128 kg ile 83 kg arasında değişmekteydi, 1998 yılında pirinç tüketimi 49 kg, balık tüketimi ise 1997 yılında 40 kg'a ulaşmıştır. Bütün bunlara ekmek ve erişte tüketimde ki artış eşlik etmiştir.

~Kaynak~

[sukjong]

~English~



Prehistoric

In the Jeulmun pottery period (approximately 8000 to 1500 BCE), hunter-gatherer societies engaged in fishing and hunting, and incipient agriculture in the later stages.[2] Since the beginning of the Mumun pottery period (1500 BCE), agricultural traditions began to develop with new migrant groups from the Liao River basin of Manchuria. During the Mumun period, people grew millet, barley, wheat, legumes and rice, and continued to hunt and fish. Archaeological remains point to development of fermented beans during this period, and cultural contact with nomadic cultures to the north facilitated domestication of animals.

Three Kingdoms Period

The Three Kingdoms period (57 BCE – 668 CE) was one of rapid cultural evolution. The kingdom of Goguryeo (37 BCE – 668 CE) was located in the northern part of the peninsula along much of modern-day Manchuria. The second kingdom, Baekje (18 BCE – 660 CE), was in the southwestern portion of the peninsula, and the third, Silla (57 BCE – 935 CE), was located at the southeastern portion of the peninsula. Each region had its own distinct set of cultural practices and foods. For example, Baekje was known for cold foods and fermented foods like kimchi. The spread of Buddhism and Confucianism from China during the fourth century CE began to change the distinct cultures of Korea.

Goryeo Period

During the latter Goryeo period, the Mongols invaded Korea in the 13th century. Some traditional foods found today in Korea have their origins in the Mongol invasion. The dumpling dish, mandu, grilled meat dishes, noodle dishes, and the use of seasonings such as black pepper, all have their roots in this period.

Joseon Period

Agricultural innovations were significant and widespread during this period, such as the invention of the rain gauge during the 15th century. During 1429, the government began publishing books on agriculture and farming techniques, which included Nongsa jikseol (literally "Straight Talk on Farming"), an agricultural book compiled under King Sejong.

A series of invasions in the earlier half of the Joseon caused a dynamic shift in the culture during the second half of the period. Groups of silhak ("practical learning") scholars began to emphasize the importance of looking outside the country for innovation and technology to help improve the agricultural systems. Crops from the New World began to appear, acquired through trade with China, Japan, Europe, and the Philippines; these crops included corn, sweet potatoes, chili peppers, tomatoes, peanuts, and squash. Potatoes and sweet potatoes were particularly favored as they grew in soils and on terrains that were previously unused.

Government further developed agriculture through technology and lower taxation. Complex irrigation systems built by government allowed peasant farmers to produce larger crop volumes and produce crops not only for sustenance but also as cash crops. Reduced taxation of the peasantry also furthered the expanded commerce through increasing periodic markets, usually held every five days. One thousand such markets existed in the 19th century, and were communal centers for economic trade and entertainment.

The end of the Joseon period was marked by consistent encouragement to trade with the Western world, China and Japan. In the 1860s, trade agreements pushed by the Japanese government led the Joseon Dynasty to open its trade ports with the west, and to numerous treaties with the United States, Britain, France, and other Western countries

20th Century To The Present

A number of internal rebellions led to the fall of the Joseon dynasty, followed by a thirty-five year (1910–1945) occupation of the Korean peninsula by the imperial government of Japan. Many of the agricultural systems were taken over by the Japanese to support Japan's food supply. Land changes resulting from the Japanese occupation included combining small farms into large-scale farms, which led to larger yields for export to Japan. Rice production increased during this period, but most of it was shipped out of the country. The Koreans, in turn, increased the production of other grains for their own consumption.

Meals during the Japanese occupation were monotonous. Koreans usually ate two meals a day during the cold seasons, and three during the warm seasons. Satiety, rather than quality, was most important. Those in the lower economic levels were likely to enjoy only a single bowl of white rice each year, while the remainder of the year was filled with cheaper grains, such as millet and barley. Western food began emerging in the Korean diet, such as white bread and commercially produced staples such as precooked noodles. The Japanese occupational period ended after the defeat of Japan during World War II.

The country remained in a state of turmoil through the Korean War (1950–1953) and the Cold War, which separated the country into North Korea and South Korea. Both of these periods continued the limited food provisions for Koreans,[88] and the stew called budae jjigae, which makes use of inexpensive meats such as sausage and Spam, originated during this period.

At this point, the history of North and South Korea sharply diverged. In the 1960s under President Park Chung Hee, industrialization began to give South Korea the economic and cultural power it holds in the global economy today. Agriculture was increased through use of commercial fertilizers and modern farming equipment. In the 1970s, food shortages began to lessen. Consumption of instant and processed foods increased, as did the overall quality of foods. Livestock and dairy production was increased during the 1970s through the increase of commercial dairies and mechanized farms.[91] The consumption of pork and beef increased vastly in the 1970s. Per-capita consumption of meat was 3.6 kg in 1961 and 11 kg by 1979. The result of this increased meat consumption brought about the rise of bulgogi restaurants, which gave the middle class of South Korea the ability to enjoy meat regularly. Meat eating continued to rise, reaching 40 kg in 1997, with fish consumption at 49.5 kg in 1998. Rice consumption continually decreased through these years, with 128 kg consumed per person in 1985 to 106 kg in 1995 and 83 kg in 2003. The decrease in rice consumption has been accompanied by an increase in the consumption of bread and noodles.

~Source~

[esra_kjm]

Tanıtım için teşekkür ederiz.

>>> https://www.facebook.com/KoreaFansWorld

[kıday baksı]

Sunum için teşekkür ederiz.