Fall of Korea’s First President Syngman Rhee in 1960

[Aralidia]

Fall of Korea’s First President Syngman Rhee in 1960

Kore'nin İlk Devlet Başkanı Syngman Rhee'nin 1960 Yılındaki Düşüşü



Yeni kurulan Kore Cumhuriyeti'nin ilk başkanı Syngman Rhee'nin; hem Kore vatandaşları, hem de kurulmasından 3 yıl önce yarımadanın yarısına hakim olan Amerika perspektifinden etkileyici bir özgeçmişi var.

Müşavir Robert Oliver 1951'de yazdığı bir biyografide, "Uluslararası politikada sadece birkaç kişi bundan daha uzun ve zorlu bir şekilde hırpalanmıştır." demiştir. 1894'de başlayan siyasi kariyeri sırasında, Dr. Rhee 7 yılını hapiste geçirdi, 7 ay boyunca her gün işkence gördü ve 41 yıl boyunca başına konmuş bir ödülle sürgündeydi. Dünya'nın en uzun süre sürgünde olan başkanı olarak bir devrim yönetti. Uluslararası konferanslarda birçok kişinin kapısını çaldı ve sonunda önderliği başarıya ulaştı.

Fakat, günümüzde Koreliler tarafından pek sevilen biri olarak anılmaz. Bunun nedenlerinden biri; tarihsel olarak Kore'nin 2 rakip parçaya ayrılmasının büyük bir hata -sapkınlık- olmasıdır. Diğeri ise; gözetiminde değişen, fakir ve yozlaşmış toplumu ağır bir şekilde yönetmesidir.

Bunlar göz önüne alındığında, onun ofisten ayrılması yerindeydi. Rhee özellikle, hileli seçimden sonraki öğrenci protestolarında ve askeri darbeyi takip eden onur kırıcı 9 ay boyunca şehir dışındaydı.

Rhee 1875'de doğdu ve onu bir hıristiyana dönüştüren misyoner okulunda eğitim gördü. Kore'deki ilk günlük gazeteyi çıkardı. Yolsuzluğa ve Kore'deki Japon ve Rus planlarına karşı protestolar organize etti. 1897'de tutuklandı. 7 ay boyunca; başı tahta bir ağırlık altında, ayakları sıkışmış ve elleri kelepçeliydi. Sopalarla dövüldü ve kollarına yağlı kağıt sarılıp ateşe verildi. Oliver, "Parmakları bugün bile öylesine korkunç bir şekilde ezik ki, stresli olduğu zamanlarda ellerine vurur." diye yazmıştı.

Serbest bırakılmasının ve Japonların Kore'yi ele geçirmesinin ardından, Rhee ABD'ye sürgün edildi. Gelecek ABD Başkanı Woodrow Wilson'un altında eğitim gördüğü Princeton'da doktorasını tamamladı. Sürgünde olan ve Kore'nin bağımsızlığı için yıllarca kulis yapan ana liderlerden biriydi. Avusturyalı bir kadınla evlendi. 40 yıl sonra Kore'ye geri döndü ve Koreliden ziyade bir yabancı izlenimi bıraktı.

Kendisini komünist isyancılar tarafından yarısı işgal edilmiş ülkenin lideri olarak görüyordu. İsyancılar 1950'de saldırdı ve Rhee'nin cumhuriyeti yabancı güçlerin müdahalesi ile yıkılmaktan kurtuldu. Rhee, ulusal dağılma konusunda endişeliydi fakat 12 yıllık idaresi boyunca Kore'yi yeniden birleştirmesi mümkün olmadı. Kore Savaşı esnasında ABD'nin Çin'i def etmemesinden dolayı öfkeliydi ve 1953 Ateşkesi'ni imzalamayı reddetti. "March North"u tehdit etti, buna rağmen asla askeri harekatla sonuçlanmadı. Tüm vatandaşlar ve Amerika müttefiklerini gergin; yaşlı adamı ise güvensiz bir hale getirdi.

Rhee'nin Güney Koresi fakir ve zirai bir ülkeydi. Korelilerin çoğu ertesi gün karınlarını nasıl doyuracakları konusunda endişeliydiler. Rhee'nin ekonomik bir vizyonu yoktu ve ülke Amerika'nın sadakalarıyla geçimini sağlıyordu.
Ülkenin kendi ayakları üstünde durmasını isteyen görevliler tarafından geliştirilen ilk uzun dönemli ekonomik plan sunulduğunda, Rhee bunu 5 Yıllık Plan'ın komünist bir fikir olduğu gerekçesiyle reddetti.

Rhee; politikacılığının yıpranması üzerine bir imparator gibi davrandı fakat 1952'de Kore Savaşı sırasında; tekrardan seçilmeyeceğini anladığında
olaylara daha çok dahil oldu. Ulusal Meclis'i, halk oylamasıyla başkan seçilmesini içeren anayasa değişikliğini onaylamaları konusunda tehdit etti.
Dört yıl sonra, bir başka anayasa değişikliği ile, Rhee üçüncü bir dönem için adaylığını koydu ve kazandı.

1960 yılında 4. kez adaylığını koydu ve oyların %88,7 sini alarak kazandı. Rhee'nin Başkan Yardımcısı adayı Lee Ki-poong; şüpheli bir şekilde Demokratik Parti adayı ve eski Amerika Büyükelçisi Chang Myon'u büyük bir oy farkıyla mağlup etti. Bunun üzerine protestocular hile yapıldı iddiası ile sokaklara döküldü.

15 Mart 1960 günü akşam saatlerinde yaklaşık 1000 kişi güney şehir Masan'daki Demokratik Parti binasının önünde muhalefet için toplandı. Polis ateş açmaya başladı ve isyancılar taşlarla karşılık verdi. Bir ay sonra, Masan Ticari Lisesi öğrencisi Kim Ju-yul'un vücudu protestolar sırasında ortadan kayboldu ve daha sonra sahilde ölü olarak bulundu.

Hükümet, Kim Ju-yul'un boğulduğunu açıkladı. İsyancılar hastaneye zorla girdi ve Kim'in başına isabet eden göz yaşartıcı gaz bombası sonucunda öldüğü tespit edildi. Bununla birlikte ülke iyice gerildi. Seoul'daki Kore Üniversitesi öğrencileri sokakları ele geçirdi ve 19 Nisan'da Cumhurbaşkanlığı Köşkü Gyeong MuDae'ye (günümüzde Cheong Wa Dae olarak bilinir) ulaştılar. Rhee'yi istifaya çağırdılar ve polis ateş açtı, 125 kişi öldürüldü.

Vatandaşların ve profesörlerin de gösteriye katılmasının ardından polis geri çekilince, Rhee ABD'nin desteği ile düşürüldü. Yaşlı ve dokunulmaz olduğundan, Rhee tepkili değildi. Başkanlık Köşkü'nden ayrılırken büyük bir kalabalık onu alkışladı. Buna rağmen Başkan Vekili Lee Ki-poong ailesi ile birlikte intihara teşebbüs etti.



Bu yaşlı bir bağımsızlık aktivistinin kariyerinin üzücü sonuydu. Rhee'nin 12 yıllık iktidarı için söylenebilecek en iyi şey, onun cumhuriyetinin ayakta kalmasıdır. Savaş ve sefalet günlerine rağmen Rhee, demokratik ülkelerde geçirdiği 40 yıllık sürgünün de tecrübesiyle çok daha fazlasını yaptı. Özellikle solcu gerillaları devirme, sağ-sol kavgalarıyla başa çıkma ve iç savaşı önleme gibi güçlü eylemleri vardı. Buna rağmen demokrasinin temel geleneklerini -adil oylama ve barışçıl demokrasi- gerçekleştirmede başarısız oldu. 1952 ya da 1956'da yenilgiyi nezaketle kabul etseydi ya da emekli olup başka bir adayın devam etmesine izin verseydi, belki de bugün daha çok sevgiyle anılabilirdi.

Korea Times Köşe Yazarı Michael Breen tarafından yazılmıştır.

Çeviri: Aralidia
Kaynak

[Aralidia]

English

Fall of Korea’s First President Syngman Rhee in 1960



The first president of the newly-formed Republic of Korea, Syngman Rhee, had an impressive background from the perspective of both the Americans, who had ruled the southern half of the peninsula for three years before its establishment, and the Korean citizenry.

``Few heads in international politics have been battered longer or harder than his,'' an advisor, Robert Oliver, wrote in a biography, ``The Truth about Korea,'' which came out in 1951. "During a political career that began in 1894, Dr. Rhee has spent seven years in prison, seven months under daily torture, and forty-one years in exile with a price on his head. He has directed a revolution, served as president of the world's longest-lived government-in-exile, has knocked vainly at the portals of international conferences, and finally shepherded his cause to success ― only to see his nation torn asunder by a communist invasion.''

But, he is not remembered fondly by Koreans today. That is in part because, historically, the separation of Korea into two rival halves is something of an aberration. (The future ``father'' of a unified Korea, if there is one, is more likely to be much better remembered). It is also in part because his administration presided with a heavy hand over a poor and corrupt society which changed little under his watch.

Given this, his departure from office was fitting. Rhee was effectively run out of town by student protestors after a rigged election, a humiliating end followed nine months later by a military coup.

Rhee was born in 1875, and educated at a missionary-run school where he converted to Christianity. He founded the first daily newspaper in Korea and organized protests against corruption and against Japanese and Russian designs on Korea. He was jailed in 1897. For seven months, his head was locked in a wooden weight, his feet were in stocks and his hands cuffed. He was beaten with rods and had oiled paper wrapped around his arms and set on fire. ``His fingers were so horribly mashed that even today, in times of stress, he blows upon them,'' Oliver wrote.

After his release and the Japanese take-over of Korea, Rhee went into exile in the United States. He earned his doctorate at Princeton, where he studied under the future U.S. president, Woodrow Wilson. He was one of the main leaders in exile and lobbied for decades for Korean independence. He married an Austrian woman, and by the time he returned to Korea after four decades, he came across as more of a foreigner than a Korean.

He saw himself as the leader of a country that was half-held by communist rebels. The rebels attacked in 1950 and Rhee's republic was rescued from destruction by the intervention of foreign power. Rhee was preoccupied with the big picture of national division, but was not able to reunify Korea during his 12-year rule. He was incensed that the United States had not repelled the Chinese during the Korean War and he refused to sign the 1953 Armistice. He threatened to ``March North'' and, although this was never backed up with military action, it made the citizenry and the US allies nervous and mistrustful of the old man.

Rhee's South Korea was a poor, agricultural country. Most Koreans were preoccupied with where their next meal was coming from. Rhee had no economic vision and the country lived off American handouts. When presented with the first long-term economic plan, developed by officials looking to get the country on its own feet, Rhee dismissed it with a comment that Five-Year Plans were a communist idea.

Rhee acted imperially, above the fray of politics, but in 1952, during the Korean War, when he saw that he was not going to be re-elected, he became more involved, threatening to dissolve the National Assembly if it did not approve a constitutional change that would replace its power to choose the president with a popular vote. Four years later, with another constitutional amendment, Rhee ran for a third term and won.

In 1960, he ran a fourth time and won 88.7 percent of the vote. Rhee's vice presidential candidate, Lee Ki-poong, defeated the Democratic Party candidate and former ambassador to the US, Chang Myon, by such a suspiciously large margin that protestors took to the streets alleging fraud.

In the early evening of March 15, 1960, 1,000 residents gathered in front of the opposition Democratic Party building in the southern city of Masan. The police started shooting and protestors responded by throwing rocks. One month later, the body of a young man, Kim Ju-yul, a student at Masan Commercial High School who had disappeared during the protests, was found on the beach.

The government announced that he had drowned. Protesters forced their way into the hospital and found Kim had been killed by a tear gas canister which was lodged in his skull. This revelation sparked nationwide outrage. Students at Korea University in Seoul, one of whom was the current president, Lee Myung-bak, took to the streets and were set upon by police and thugs. On April 19, when they tried to march on Gyeong Mu Dae the presidential residence (later renamed Cheong Wa Dae), calling on Rhee to resign, police opened fire. One hundred and twenty-five were killed.

Later, as citizens and professors joined the demonstrations, the police withdrew. With the intervention of the US, Rhee stepped down. Seen as old and out-of-touch, Rhee was not resented. When he left the presidential residence, the crowd applauded him. Vice-President elect Lee Ki-Poong, however, committed suicide with his whole family.



It was a sad end to the career of an old independence activist. The best we can say about Rhee's 12 years in power was that his republic survived. Despite the war and despite the poverty of the day, Rhee could have done so much more, had he brought the experience of 40 years of exile in democratic countries to bear. He had a mandate for vigorous action, particularly as he had had to deal with leftist guerrilla subversion, left-right violence, and a civil war. However, he failed to institute the basic traditions of democracy ― reasonably fair elections and a tradition of peaceful democratic succession. Had he lost and accepted defeat graciously in 1952 or 1956, or retired and let another candidate run, he may be remembered today with more affection.

By Michael Breen
Korea Times Columnist

Source

[kıday baksı]

Fall of Korea’s First President Syngman Rhee in 1960
Translate: Dilara ÖZEN

>>> https://www.facebook.com/groups/kgfatr/

[YUM X]

Çeviri için teşekkürler. ^^

[oppakorea]

Teşekkür ederiz, ellerinize sağlık.

[earendil]

Teşekkürler.