Donghak Peasant Revolution

[Minsu94]

Donghak Peasant Revolution

Donghak Köylü Devrimi

Donghak Köylü Hareketi olarak da bilinen Donghak Köylü Devrimi, Güney Kore'de Birinci Çin-Japon Savaşı'nın katalizörü olan 1894'te ki hükümet karşıtı, feodal karşıtı ve yabancı karşıtı bir ayaklanmadır.

Ayaklanma, köylü sınıfının yerel yönetim görevlilerinin siyasi yolsuzluğunu protesto ettiği 1894 yılının Şubat ayında Gobu'da başladı. Devrim, "Tüm insanların eşitliği" ni vurgulayan Koreli din olan Donghak'ın adını almıştır. Joseon Kore kuvvetleri hükümeti büyük çatışmalara yol açan ilk çatışmalarla birlikte isyanı bastırmaya yönelik girişimlerinde başarısız oldu. Kore mahkemesi Qing Çin'den "İç huzursuzluğu bastırmak" için askeri yardım istedi. Japon yetkililer, haziran ayında üç bin Çinli askerin Seoul yakınlarında karaya çıktığını keşfettiklerinde, Japonya'nın politika alıcıları Qing'un Tientsin Sözleşmesi'nin "Tokyo'yu haber vermeden kuvvetleri göndermek" maddesini ihlal etmesine nasıl tepki vereceğine karar vermek için toplandılar.

Başlangıç Noktası

Dış müdahale ve Kore'nin dünyaya açılmasından önce bile Kore Yarımadası'nın köylüleri, üst Yangban sınıflarının egemenliği karşısında hayal kırıklığına uğramıştı. 19. yüzyılda, kuraklık ve seller sırası ile gelerek Kore'nin pirinç tarlalarına ve çiftliklerine çarparak büyük kıtlıklara neden oldu. Daha da kötüsü, Joseon'un yöneticileri çiftlik ürünleri üzerindeki vergileri arttırdı ve çok aç olan köylülerin üzerinde daha fazla parasız iş gücünü dayattı. Hükümet ve toprak sahipleri karşıtı düşünceler şiddetli ayaklanmalara dönüştü.

1812 yılında Hong Gyeong-nae, Gasan köylülerinin Kore'nin kuzey kesiminde silahlı bir isyana yönelmesine yol açtı ve bölgeyi birkaç ay işgal etti. İsyanı bastırmak için bir ordu gönderildi ve isyan sadece vahşi bir yakıp yıkma askeri operasyonundan sonra bastırıldı. Kore'nin dört bir yanındaki köylüler, Jeju adasına kadar, Seoul'deki
krala, yerel soylulara ve zengin toprak sahiplerine meydan okumaya devam etti.

1862'de Hong Gyeong-nae liderliğindeki köylü isyanının bastırılmasından yarım yüzyıl sonra, Gyeonggsang Eyaleti'nde bulunan Jinju'daki bir grup çiftçi, baskıcı eyalet memurlarına ve zengin toprak sahiplerine karşı isyan etti. Bu ayaklanma, yerel hükümdar tarafından yoksul çiftçilerin sömürülmesinin sonucuydu.

İsyancılar yerel hükümet yetkililerini öldürdü ve hükümet binalarına ateş açtı. İsyancıları sakinleştirmek için hükümet arazi, askeri ve tahıl kredilendirme sistemlerini aceleyle gözden geçirdi. Ancak merkezi hükümetteki birçok Yangban'ın da bu tür yolsuzluklara derinden müdahil olmuş olması sebebiyle reformda etkisiz bir girişim oldu.

Jinju'daki isyan, Kore'nin her yerindeki başka köylü ayaklanmalarını tetikledi; çiftçi grupları silahlarla ayaklandı ve ana şehirlerde ki hükümet bürolarına saldırdı. Birçok hükümet yetkilisi idam edildi.

Ayaklanmalar genellikle hükümet birlikleri tarafından bastırıldı. 1862'de San-nam köylüleri ve çevresindeki köylerdeki köylüler elitlere karşı silahlandı, ama askeri birlikler tarafından acımasızca katledildiler. Sonraki yıllarda, 1892'ye kadar Kore genelinde küçük gruplar halinde köylüler ayaklandı.

Donghak Hareketi’nin Doğuşu

Choe Je-u (최제우, 崔 濟 愚, 1824–1864), yoksulluğa, huzursuzluğa ve siyasi ve sosyal istikrarı geri kazanmaya çalışan çiftçilere yardım etme niyetiyle, Nisan 1860'da Donghak (Doğu Öğrenimi) ideolojisini kurdu.

Donghak ideolojisi, Kore Konfüçyanizmi'nden, Budizm'den ve Songyo'dan (Silla'nın Hwarang öğretileri), modern hümanizm, sınıf-mücadele fikirlerinden oluşan bugün Marksist olarak kabul edilebilecek olan bir karışımdır. Siyasi bir ideolojinin yanı sıra bir dine benzemektedir. Dışlayıcılık sözbilimi (yabancı etkilerden) ve erken bir milliyetçilik biçimi de dahil edildi.

Donghak temaları müziğe oturtuldu, böylece okuma yazma bilmeyen çiftçiler de onları daha kolay anlayabildi ve kabul etti ve sıkıntı içinde ki çiftçilere bir kurtuluş mesajı olarak sistemleştirildi. Fikirleri hızla köylüler arasında kabul gördü.

Choe ayrıca , bir çok Koreliyle birlikte, Hristiyanlık’ın ihlallerine karşı ve İkinci Afyon Savaşı sırasında Pekin'in İngiliz-Fransız işgali ile alarma geçti. Kore'deki dış müdahalelere karşı en iyi yolun demokrasi ve insan hakları reformlarının içsel olarak tanıtılması olduğuna inanıyordu.

Milliyetçilik ve sosyal reform, köylü gerillaları üzerinde bir etki yarattı ve Donghak tüm Kore’ye yayıldı. İlerici devrimciler köylüleri birleşmiş bir yapıya dönüştürdüler.

Dış Müdahale

Joseon Hanedanlığı, Kore'nin 1637 İkinci Mançu işgalinden beri özerk bir Qing Hanedanı devletiydi. Bunun dışında Kore soyutlama taraftarı ve yabancı müdahalelere karşı dikkatliydi. Ruslar, Fransızlar ve Amerikalıların da dahil olduğu birçok olaydan sonra, Kore 1873'te Ganghwa Antlaşması'nın gerçekleştiği Ganghwa Adası tarafından dış ticarete açıldı. Qing Hanedanlığı Joseon Hanedanlığı üzerindeki özel etkisini kaybetti. Seoul'de yabancı elçilikler kuruldu ve Kore'ye Batı fikirleri ve gelenekleri tanıtıldı.

1894 Donghak Devrimi

1892'de, Donghak hareketinin küçük grupları, kendilerini silahlandıran tek bir Köylü Gerilla Ordusu'nda (Donghak Köylü Ordusu) birleştirildi; hükümet bürolarına baskın düzenlediler ve zengin toprak sahiplerini, tüccarları ve yabancıları öldürdüler. Kurbanlarının mallarına el koydu ve fakirlere dağıttılar. 1892 yılının Aralık ayında Cholla ilinde yerel yetkililerin suistimallerini protesto etmek için toplu bir protesto gösterisi düzenlediler. Lider Choe Si-hyeong, aşağıdakileri belirttiği dilekçeyi Kral Kojong'a verdi:

Majesteleri'nin merhametli saltanatının sıradan konularından, Konfüçyüs yazılarını okuduktan sonra Majesteleri'nin topraklarında yaşayanlar olarak, insanların kendilerini düzeltmelerini, krallarına sadık olmalarını, ailelerine dindarlık göstermelerini, öğretmenlerine saygı duymalarını ve arkadaşlarına dostluk göstermelerini istediğimiz için bu yeni doktrini takip etmeye kararlıyız.

Choe Si-hyeong'un ifadesi, Konfüçyüsçülük'teki Tonghak inancını ve kralın sadakatini teyit ediyor. Kral Kojong dilekçeye cevap vermekte başarısız oldu.

İlk Devrim

Donghak Köylü Devrimi ya da 1894 Köylü Savaşı (Nongmin Jeonjaeng), çok sayıda yoksul çiftçinin toprak sahiplerine ve egemen seçkinlere karşı yükseldiğine tanıklık etti. Köylüler arazilerin yeniden dağıtımı, vergi indirimi, demokrasi ve insan hakları talep etti. Vergiler o kadar yüksekti ki, çoğu çiftçi atalarından kalmış olan çiftlik alanlarını çok ucuz fiyatlarla zengin toprak sahiplerine satmaya zorlandı. Toprak sahipleri pirinçleri Japonlara satıyor ve çocuklarını okumak için Japonya'ya gönderiyordu. Sonuç olarak, köylü sınıfı yoğun Japon karşıtı ve Yangban karşıtı duygular geliştirdi. İsyanın doğrudan sebebi, bazıları tarafından bir hükümet yetkilisi olan Jo Byong-gap'ın (1844-1911) yönetiminin zalim ve yozlaşmış olarak idare edilmesiydi.

İlerici düşünen Yangban'lar, akademisyenler ve milliyetçiler de harekete katıldılar. 11 Ocak 1894'te, Jeon Bong-jun'un (전봉준, 全 琫 準, 1854-1895) önderliğindeki isyancılar, Go-bu savaşında hükümet güçlerini yendi ve Jo'nun mülklerini köylülere dağıttı.

Devrim 13 Mart 1894'e kadar hızla genişledi. Ordusu sonunda köylü gerillaları öldüren ve yakalayan, köyleri yakan ve köylülerin Go-bu'deki mülklerine el koymuş olan Yi Yong-tae liderliğindeki hükümet birlikleri tarafından sıkıştırıldı.

Köylü ordusu yeniden bir araya geldi ve hükümetin Go-bu'deki eylemlerinin haberi köylüler arasındaki desteğin artmasına yardımcı olarak yeni bir isyan başlattı. Ana figürler Jeon Bong-jun, Kim Gae-nam ve Son Hwa-jung' idi.

Yeni ivme ile, köylü ordusu hükümet garnizonunu birbiri ardına yendi ve Seoul'ün içlerine doğru yaklaştı. Köylülerin hedefleri, kurumsal toprak reformu, sosyal reform, Joseon Hanedanlığı'nın devrilmesi (ya da en azından yozlaşmış yetkililerin ortadan kaldırılması) ve Kore'den yabancı etkilerin sınır dışı edilmesiydi.

Köylülerin yürüyüş yaparken ki emirleri şunlardı:

"Köylülerin mülklerini öldürmeyin ya da almayın"
"Köylülerin haklarını koruyun"
"Japon ve Batı halkını kovun ve kutsal topraklarımızı arındırın"
"Seoul'e Yürüyüş Yapın ve hükümeti temizleyin"
Mayıs başında, köylü ordusu Jeonju'da bir saray işgal etti.

Joseon hükümeti, isyanı sona erdirmek için Qing hükümetinden yardım istedi. Qing hanedanı, Tientsin Sözleşmesi uyarınca Japonları bilgilendirdikten sonra Kore'ye asker gönderdi. Qing, başlangıçta Japonya ile savaşa girmek istemedi, ancak Japonya, Qing'un eylemini ulusal güvenliği için bir tehdit olarak gördü ve kendi birliklerini Kore'ye gönderdi.

Yaklaşık 3.000 Qing birliğinin varlığında hükümet yetkilileri, isyancılarla anlaşmalı bir ateşkes önerisinde bulundular. İsyanın sona ermesiyle, Qing ve Japonya arasındaki gerginliğin artmasıyla birlikte ikisi de Kore'yi diğerinden daha önce tahliye etmeyi istemedi. Ortaya çıkan gerginlikler Birinci Çin-Japon Savaşı'na yol açacaktı.

İkinci Devrim

Çin ve Japonya arasındaki çatışmalar başlamışken, Seoul'de kurulan yeni bir Japon yanlısı hükümete karşı Kore kırsalında ikinci bir ayaklanma patlak verdi.

1894 yılının Haziran ayının sonunda Japon yanlısı güçler, köylü ordusunu Incheon ve Seoul'de bulunan Japon askerleri ile işbirliği içinde yok etmek için bir plan ayarladı. 16 Ekim'de köylü ordusu, bir tuzak olan son savaş için Gongju'ya doğru hareket etti. Japonlar ve Japon yanlısı hükümet birlikleri aslında onları içeride bekliyordu.

Donghak Ordusu, Ugeumchi Savaşı'nda yenildi. Japonların top ve diğer modern silahları vardı, oysa Koreli köylüler sadece ok ve yaylar, mızraklar, kılıçlar ve bazı çakmaklı tüfeklerle silahlandılar.

Şiddetli savaş 22 Ekim 1894'te başladı ve 10 Kasım 1894'e kadar sürdü. Zavallı silahlı köylüler, iyi yerleşmiş Japonlara hücum etti, ama onlar geri püskürtüldü ve ağır kayıplar yaşadılar. Geriye kalanlar çeşitli üslere kaçtı. Japonlar orduyu takip etti ve sonunda tamamen ortadan kaldırdı. Donghak komutanı Jeon Bong-jun, 1895 yılının Mart ayında yakalandı. Choe Si-hyeong'un infazı 1898'de gerçekleşti.

Sonuç

İsyan başarısız oldu, ancak köylülerin birçok şikayeti daha sonra Gabo Reformu aracılığıyla ele alınacaktı. Kore İmparatorluğu, 1897'de İlk Çin-Japon Savaşı'nın bir sonucu olarak kuruldu. Japonya ve Rusya'nın daha sonra Kore'de öncelikli haklar üzerinde rekabet etmesiyle birlikte yabancı etkiler hala önemli bir özellik olacaktı.

Gelecek yıllarda Kore, Japonya'nın öncelikli etkisinin altında giderek düşüyordu ve Rus-Japon Savaşı'ndan sonra, Rus etkisi artık Kore'de bir faktör olmayacaktı. Kore İmparatorluğu 1897'de kurulacaktı, Kore imparatorluğu da (fiili) bir Japon özerk bağlı devleti olacaktı ve daha sonra 1910'da Japonya tarafından topraklarına katılacaktı. Bu devrimin nedeni hem Qing ve hem de Japon ordularının Kore'ye gelmesiydi. Japonlar 1945'e kadar hiç gitmedi. Muhtemelen bu isyan olmadan Japonya'nın, Kore'ye askeri olarak girmesi için zorunlu bir sebebi olmayacaktı. Bu nedenle, bazıları bu isyanı Joseon tarafından ulusal bağımsızlık kaybının ilk adımı olarak görüyorlar.

Devrim başarısız olmasına rağmen, köylülerin demokrasi talepleri, yabancı etkilerin sınır dışı edilmesi ve feodalizmin sona ermesi ile sonuçlanan Kore modernleşmesine önemli bir katkıda bulunmuştur. Hareketin fikirleri Cheondogyo dini hareketi içerisinde yaşamıştır.

Kaynak

[Minsu94]

Donghak Peasant Revolution

The Donghak Peasant Revolution, also known as the Donghak Peasant Movement, was an anti-government, anti-feudal and anti-foreign uprising in 1894 in the southern Korea which was the catalyst for the First Sino-Japanese War.

The uprising started in Gobu during February 1894, with the peasant class protesting against the political corruption of local government officials. The revolution was named after Donghak, a Korean religion stressing "the equality of all human beings". The government of Joseon Korea forces failed in their attempt to suppress the revolt, with initial skirmishes giving way to major conflicts. Korean court asked Qing China for military assistance to "quell the domestic unrest." When Japanese officials discovered three thousand Chinese troops had disembarked near Seoul in June, Japan's policy makers met to decide how to respond to Qing's violation of the Convention of Tientsin by "dispatching forces without informing Tokyo."

Origins

Even before foreign intervention and the opening of Korea to the world, the peasants of the Korean Peninsula had become disillusioned with the rule of the upper yangban classes. During the 19th century, drought and floods alternately struck the rice fields and farms of Korea and caused great famines. Making matters worse, the Joseon rulers increased taxes on farm crops and imposed more unpaid labor on the starving peasants. Anti-government and anti-landlord sentiment boiled over into violent uprisings.

In 1812 Hong Gyeong-nae led the peasants of Gasan in the northern part of Korea into an armed rebellion and occupied the region for several months. An army was sent to quell the rebellion and the revolt was only put down after a savage scorched-earth campaign. All over Korea, all the way to Jeju Island, peasants continued to defy the king in Seoul, the local nobility and wealthy landlords.

In 1862 half a century after the peasant rebellion led by Hong Gyeong-nae was put down, a group of farmers in Jinju, Gyeongsang, province rose up against their oppressive provincial officials and the wealthy landowners. This uprising was the result of the exploitation of destitute farmers by the local ruler.

The rebels killed local government officials and set fire to government buildings. In order to appease the rebels, the government hastily revised the land, military and grain lending systems. It was an ineffectual attempt at reform, as many yangban in the central government were themselves deeply involved in such corruption.

The revolt in Jinju triggered peasant uprisings elsewhere all over Korea; groups of farmers rose up with arms and attacked government offices in principal towns. Many government officials were executed.

The uprisings were generally crushed by government troops. In 1862 the peasants of San-nam and surrounding villages took up arms against the elite, but were brutally butchered by troops. In subsequent years, peasants rose up in small groups all across Korea until 1892.

The Birth of the Donghak Movement

Choe Je-u (최제우, 崔濟愚, 1824–1864) established the ideology of Donghak (Eastern Learning) in April 1860 with the intention of helping farmers suffering from poverty, unrest and of restoring political and social stability.

The Donghak ideology was a mixture of elements from Korean Confucianism, Buddhism and Songyo (teachings of Silla's Hwarang), modern humanistic, class-struggle ideas that today may be considered Marxist. It resembled a religion as well as a political ideology. A rhetoric of exclusionism (from foreign influences) and an early form of nationalism were also incorporated.

Donghak themes were set to music so that illiterate farmers could understand and accept them more readily, and systematized as a message of salvation to farmers in distress. His ideas rapidly gained acceptance among the peasantry.

Choe, as well as many Koreans, was also alarmed by the intrusion of Christianity and the Anglo-French occupation of Beijing during the Second Opium War. He believed that the best way to counter foreign influence in Korea was to introduce democratic and human rights reforms internally.

Nationalism and social reform struck a chord among the peasant guerrillas, and Donghak spread all across Korea. Progressive revolutionaries organized the peasants into a cohesive structure.

Foreign Intervention

Joseon dynasty had been an autonomous tributary state of Qing dynasty since the 1637 Second Manchu invasion of Korea. Apart from this, Korea was isolationist and wary of foreign influence. After several incidents involving the Russians, French and Americans, Korea was opened to foreign trade by the Ganghwa Island incident of the Treaty of Ganghwa in 1876. Qing dynasty lost its exclusive influence over the Joseon dynasty. Foreign legations were set up at Seoul, and Western ideas and customs were introduced into Korea.

Donghak Revolution of 1894

In 1892 the small groups of the Donghak movement were united into a single Peasant Guerrilla Army (Donghak Peasant Army) who armed themselves; they raided government offices and killed rich landlords, traders and foreigners. They confiscated their victims' properties and distributed them to the poor. They organized themselves in a mass protest in Cholla province in December 1892 to protest abuses from local officials. The leader Choe Si-hyeong petitioned King Kojong in which he stated:

We the ordinary subjects of His Majesty's benevolent reign, after having read the Confucian writings, living on His Majesty's soil, are determined to follow this new doctrine only because we want people to reform themselves, to be loyal to their king, to show filial piety to their parents, to respect their teachers, and to show friendship to their fellow men.

Choe Si-hyeong's statement reaffirms the Tonghak belief in Confucianism, as well as their loyalty to the king. King Kojong failed to respond to the petition.

The First Revolution

The Donghak Peasant Revolution, or the 1894 Peasant War (Nongmin Jeonjaeng), witnessed poor farmers in large numbers rise up against the landlords and the ruling elite. The peasants demanded land redistribution, tax reduction, democracy and human rights. Taxes were so high that most farmers were forced to sell their ancestral homesteads to rich landowners at bargain prices. Landlords sold rice to the Japanese and sent their children to Japan to study. As a result, the peasant class developed intense anti-Japanese and anti-yangban sentiments. The rebellion's immediate cause was the conduct of Jo Byong-gap (1844–1911), a government official whose rule was viewed by some as tyrannical and corrupt.

Progressive-minded yangbans, scholars and nationalists also joined the movement. On January 11, 1894, the rebels, led by Jeon Bong-jun (전봉준, 全琫準, 1854–1895), defeated the government forces at the battle of Go-bu and distributed Jo's properties to the peasants.

The revolution expanded quickly until March 13, 1894. Its army was eventually crushed by government troops led by Yi Yong-tae, who killed and captured peasant guerrillas, burned villages and confiscated the peasants' properties in Go-bu.

The peasant army regrouped and started a new rebellion, as news of the government's actions in Go-bu helped increased support among the peasants. The central figures were Jeon Bong-jun, Kim Gae-nam and Son Hwa-jung.

With new impetus, the peasant army defeated one government garrison after another and closed in on Seoul. The peasants' objectives were institutional land reform, social reform, the overthrow of Joseon Dynasty (or at least the removal of corrupt officials) and the expulsion of foreign influence from Korea.

The peasants' marching orders were the following:

"Do not kill or take the peasants' properties"
"Protect the peasants' rights"
"Drive out the Japanese and Western people and purify our sacred land"
"March to Seoul and purge the government"
At the beginning of May, the peasant army occupied a palace in Jeonju.

The Joseon government asked the Qing government for assistance in ending the revolt. The Qing dynasty sent troops into Korea, after notifying the Japanese in accordance with the Convention of Tientsin. Qing initially did not wish to go to war with Japan, but Japan viewed the Qing's action as a threat to its national security and sent its own troops to Korea.

With the presence of some 3,000 Qing troops, the government authorities proposed a negotiated truce with the rebels. With the end of the rebellion would come increasing tensions between Qing and Japan as neither wanted to evacuate Korea earlier than the other. The resulting tensions would lead to the First Sino-Japanese War.

The Second Revolution

While hostilities between China and Japan were beginning, a second uprising erupted in the Korean countryside against a new pro-Japanese government established in Seoul.

In late June 1894 the pro-Japanese forces hatched a plan to wipe out the peasant army in co-operation with the Japanese troops stationed in Incheon and Seoul. On October 16 the peasant army moved toward Gongju for the final battle, which was a trap. The Japanese and the pro-Japanese government troops were in fact waiting for them inside.

The Donghak Army was defeated in the Battle of Ugeumchi. The Japanese had cannon and other modern weapons, whereas the Korean peasants were armed only with bows and arrows, spears, swords and some flintlock muskets.

The vigorous battle started on October 22, 1894, and lasted until November 10, 1894. The poorly-armed peasants stormed the well-entrenched Japanese, but they were beaten back and suffered heavy losses. The remnants fled to various bases. The Japanese pursued the army and eventually wiped it out. Jeon Bong-jun, the Donghak commander, was captured in March 1895. The execution of Choe Si-hyeong followed in 1898.

Aftermath

The rebellion failed, but many grievances of the peasants would later be addressed through the Gabo Reform. The Korean Empire was established in 1897 as a result of the First Sino-Japanese War. Foreign influence would still be a major aspect, with Japan and Russia later competing over exclusive rights in Korea.

In the coming years Korea would fall increasingly under Japanese exclusive influence, and after the Russo-Japanese War, Russian influence would no longer be a factor in Korea. The Korean Empire would be established in 1897, Korean empire would in effect (de-facto) become a Japanese autonomous protectorate and would later be annexed by Japan in 1910. It was due to this revolution that armies of both Qing and Japan arrived in Korea. the Japanese never left until 1945. It is likely that without this rebellion, Japan would not have had a raison d'etre to enter Korea militarily. As such, some see this rebellion as the first step to the loss of naitonal independence by Joseon.

Although the revolution failed, it made a significant contribution to Korean modernization that resulted from the peasants' demands for democracy, the expulsion of foreign influence and an end to feudalism. The ideas of the movement lived on in the Cheondogyo religious movement.

Source

[kıday baksı]

Donghak Peasant Revolution
Translated by Tansu KARAPINAR

>>> https://www.facebook.com/groups/kgfatr/

[edaozgul33]

Teşekkür ederiz Tansu.

[dalnim]

Teşekkür ederiz Tansu, eline sağlık.

[Yüsra JaeJoong]

Bu güzel, detaylı paylaşım için teşekkür ederiz.

[Duiguu]

Ellerine sağlık.